Şahin Kaya Şiirleri - Şair Şahin Kaya

Vaktiyle evladını terbiye edemeyen bir ana cezasını dilini kaybetmekle çeker.Üç beş yaşına gelen bir çocuk komşusunun yumurtasını çalıp annesine getirir.Haram helal bilmeyen cahil ana yumurtayı çocuğun elinden alır ve çocuğuna bir aferin çeker ve benim akıllı oğlum aferin diyerek çocuğun başını okşar.Çocuk artık her gün veya gün aşırı komşularının yumurtalarını eve çekmeye başlar.bir gün böyle iki gün böyle derken senler çabuk geçer.Çocuk yaşına göre hırsızlığıda ilerletir. Yumurtadan tavuğa tavuktan horoza horozdan koyuna kuzuya derken bir haramzade olur.Eski zamanın çocuğu muhitinin çevresinin bir numaralı eşkiyalarından olur.hısızlıklar cinayetler derken bir gün cinayet işler.idama mahkum olur.Oğlunun idam haberini dinleyen ana mahkeme salonunda feryadı basar.saçını başını yolar.aman hakim bey biricik oğlumu bana bağışla benim ondan başka kimsem yok der.eşkiyaya sorarlar son bir arzun varmı diye tek bir dileğim var sevgili anacığımın dilini öpmekistiyorum der.mahkumun dileği yerine getirilmek üzere annesi yanına getirilir.benim sevgili oğlum dilimi son bir defa öp bakayım diyerek dilini uzatır.Eşkiya evlat anasının dilini iki dişin arasına alır öyle ısırırki dişler dili makas gibi keser. dil patlar yere düşer.orada bulunanlar vah vah ne olacak eşkiya evlat bunca cinayetler yetmiyomuş gibi birde annesinin dilini kopardı derler.idam mahkumu genç Ey burada toplalnan insanlar boş yere konuşmayınız.benim burda idama mahkum oluşum o kopardığım dildendir der. herkes hayratle sonunu dinler.Genç mahkum devam eder:Ben çocukluğumda komşumun yumurtasını çalıp getirdiğimde annem bana aferin çekti.Yumurtayı alıp başımı okşadı.Eğer o zaman beni terbiye edip menetseydi.Bu gün bu ölüm cezası bana gelmiyecekti dedi...

Bir adım uzağa gitme duramam
Eski yaralarım azar diyorsun
Gözlerin olmadan nefes alamam
Kirpiğin mezarım kazar diyorsun
Gülüp geçiyorsun benim kastıma
Kondurmazsın derdi, gamı üstüme

Diyorum ki;
Toplasak tası tarağı
Kapatsak telefondaki tüm hesapları
Hiç kimsenin bilmediği bir köye yerleşsek.
Yolları tozlu
Evleri gecekondulu

Yar senin aşkınla karlı dağları
Aşam dedim, dizlerimde derman yok.
İssiz ovaları, bahçe, bağları
Koşam dedim, dizlerimde derman yok.
Umudum kalmadı bugün, yarına
Yüreğimi verdim yelin harına

Aşnayıdık gız seninle.
İndimi men ele döndüm.
Süpürüf töhdün çöplüye
Bir zile zivile döndüm.
Garamı men ağmı giyem.
Elimde galdı hediyem.

Beni dinle ey kadı
Bozuldu işin tadı
Zulümse eğer adı

Kenan yapsa da aynı
Yunan yapsa da aynı.

Hz. Ebubekir vefat etmiş Hz.Ömer hilafeti teslim almış, devlet emanetlerini inceliyor bir akşam vakti Sandıklar açılıyor, evraklar ve mali hazineye ait altınlar, dirhemler tasnif edilip devir teslim yapılıyor.
Evrakları tek tek inceleyen Hz. Ömer sandıklardan birinde bir kavanozla karşılaşıyor. İçi dirhemlerle dolu kavanozu merak ederek açıyor. İçinden şu not çıkıyor: “Ben ki; ALLAH Rasülü’nün Halifesi Ebubekir Hilafetim süresince devlet hazinesinden bana bağlanan maaşı almaya haya ettim ve hiç kullanmadım. Çünkü bulunduğum makam; tebliğini ücretsiz, Hak Rızası için yapan Rasül makamı idi.
Tamamen kendi gayretimle geçindim. Benden sonra gelecek halifeye teslim edilmek üzere tüm maaşım bu kavanozdadır. Devlet hazinesine kaydedilsin!”
Hayatı Hz. Ebubekir’le hayır yarışına dönüşen Hz. Ömer olduğu yere öylece çöker Ağlamaklı vaziyette şunları söyleyecektir:
-Ne kadar büyüksün Ya Ebubekir! Hayatında seni geçmeme fırsat vermedin, vefatın sonrasında da buna imkan tanımıyorsun Ne kadar büyüksün Ya Sıddık!

Şu aralar dokunmayın bana
Dokunmayın çocuksu hallerime
Gönül hassas ve çok kırılgan
Yürek desen cam kırığı gibi
Bin parçaya bölünecek kadar darmadağın
Ah be Dünya

Dost bulmanın yolu Dost olmaktan
Dost olmanın yolu ise Mümin İnsan olmaktan geçer
"Öyle ise sana Vahyedilene sımsıkı sarıl " Zühruf 43
Haydin 3 nesil : Dede Baba Evlat
Beyler Hanımlar : Cumaya Namaza Duaya

DOST SEÇME SANATI!!!

İnsan ancak dostları kadar büy ür, dostları kadar gelişir.
İnsanın çapı, dostlarının çapı kadardır.
Bir insanla dost olmak, geleceğinizi o insana emanet etmektir.
Dostlarımızın, boyasıyla boyanır, ahlakı ile ahlaklanırız.