Deme şu niçin şöyle
Yerincedir ol öyle
Bak sonuna sabreyle
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler!
İbrahim Hakkı Hz.
En son içeriye girmek üzere olan dervişe aynı soru sorulunca, derviş boynunu büker ve:
“Maalesef hepsi benden önce girdiler” der.
*****
Biz, bilgi sahibi olmakla ilim sahibi olmayı hep birbirine karıştırırız.
Bilgiyi tevazu ile yoğurursanız ilim olur. Ve bu ilime sahip olanlara da alim denir.
Dışarda kar taneleri
İçerde üşüyen ruhum
Kar taneleri gibiyim
Can, düşerken eriyorum...
Simsiyah buluttan çıkan
Beyaz umut gibisiniz
Yaşamak ne güzel şey
Anlayarak bir usta, kitap gibi
Bir sevda şarkısı gibi
Bir çocuk gibi şaşarak yaşamak
Yaşamak birer birer ve hep beraber
İpekli bir kumaş dokur gibi
Bastığın yerleri “Toprak!” diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehîd oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı.
Güçlü bir inanç, büyük bir memleket aşkı İle
toprağı vatan yapan kahraman ecdadımızın şanlı destanı
üm cihanı gezdim,beş kuruş etmez imiş
Vallahi hayat bir film şeridi gibi geçmiş
Sanırsın ömür kağıttan papuc giymiş
Hüzün hırkasını giydim, asla değmezmiş
Mutluluk şarabını tattım valla bir vaha imiş
Velhasıl kelam insan bir varmış bir yokmuş
İbn-i Sina’ya bir gün şöyle bir soru sorulmuş:
-Her derdin bir devası vardır derler. Dünyada devası olmayan dert yok mudur?
Büyük alim şöyle cevap vermiş:
Atilla Bozoğlu'nun anlatımından:
• Cumhuriyetin arabası, Devrim’in benzini neden bitti?
~Meclise kadar arabalar pürüzsüz geldi. Ama malum, Cemal Gürsel’in bindiği siyah renkli araba, on metre gitti ve stop etti. Benzini bitmişti. Cemal Paşa, beyaz arabaya bindirildi ve Anıt Kabir’e hareket etti. Siyah renkli arabaya benzin konduktan sonra, o da diğerlerine katıldı ve üçü bütün gün Ankara'da dolaştırıldı. Hipodromda 29 Ekim resmi geçit’ine katıldı.
Ama ne hikmetse basın, tamamen yerli olarak Türkiye Cumhuriyeti'nin imal ettiği bu arabalara sahip çıkacağına yerden yere vurdu. Güya milyonlar harcanmış ve para çöpe atılmıştı. İmal edilen araba on metre gitmiş ve bozulmuştu. Neticede Devrim arabaları projesi iptal edildi. Dört ay gibi mucize bir sürede, bu arabaları yoktan var edip imal eden mühendisler, işçiler töhmet altında bırakıldılar. Hiç kimse teşekkür bile etmedi.
Babam dâhil, çoğu bu olaydan sonra hayata küstü. Projenin iptal edildiği günün gecesi, babam bir kadeh rakı aldı önüne. Aptal, aptal sordum; "Baba niye iptal ettiler Devrim arabalarının imalatını?" Annemi, ablamı, kız kardeşimi ve erkek kardeşimi masaya çağırdı. "Ben ölene kadar bu evde Devrim arabaları lafı açılmayacak. Farz edin bu süreci hiç yaşamadık. Silin kafanızdan." dedi.
Bugün bu projede çalışanların, babam dâhil çoğu vefat etti. Bana gelince, 67 yaşına geldim. Türkiye’de hiçbir başarının cezasız kalmayacağını öğrendim. Yalnız, bu olgunluğa erişince bazı şeyler kafamı kurcalamaya başladı:
Her şeye inat dik dur
Dost, düşman yıkılmadığını anlasın
Öyle bir sağlam baski yere
Dönek dünya ve dönek insanlar utansın
Yaşamak güzelse
Bunun sebebi yalnızca sensin.ALINTI
Merak et, biraz başarmak için
Dikkat et, kalp gözüyle görürsün
Yılma her yaşta başarmak için
Dikkat et, mucizeler bulursun.
Her adımda bir amacın olsun
Yürüdüğün yol, hedefe varsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!