Neyzen Tevfik soğuk bir kış günü aç sefil ortada kalır..
Sığınır bir caminin şadırvanına ve bekler ki birisi onu görsün ve yardım etsin. Fakat hava soğuk gelen giden yok...
Çaresiz kalkar yerinden ve perperişan, kalacağı yere doğru yürümeye başlar..
O dönemin varlıklı ailelerinden birinin oğlu, askerden yeni gelmiştir. Yolda onu görür ve halini anlar.
Genç adam, o günün en büyük parasını cebinden çıkartır, takdim edecektir.. Ama bir an düşünür, karşısındaki koskoca Neyzen Tevfik’tir, Allah'ın deli ve veli cinsinden bir kulu..!
Neyzen'in sağı solu belli olmaz ki, bir bakarsın devlet başkanlarına kafa tutar, bir bakarsın zamanın en zengin adamlarını yerin dibine batırır.
" Ezandan önce uyanırdı annem.!
Kadın dediğin güneş üstüne doğmadan uyanmalıydı çünkü.
Bereketi kaçarmış evin, rızkı kesilirmiş adamın,
öyle derdi hep.
Çatlamış dudaklarından dualar süzülürdü sabahın soğuğunda.
Buz tutardı yazmasındaki oyalar...
Sayısız yıldız düştü bak yine gökten yere
Kaçıncı felâkettir kaçıncı bölüm anne
Herkes mi kara giydi ben mi girdim makbere
Candan cana medet yok çaresiz bilim anne
Aldığım yarım nefes boğazımda kördüğüm
Yoksa son gecem miydi sabahına erdiğim
Gece gündüz uyumаdın.
Yаnımızdа hep sen vаrdın.
Gittin şimdi öksüz kаldım.
Çok özledim cаnım аnnem.
Annem аnnem cаnım аnnem.
Arkadaş şelale gibi yüreğe akmalı
Çay gibi sıcacık olmalı
Kahve gibi buram buram güven kokmalı
Su gibi berrak olmalı
Yeşil gibi huzur vermeli
Karanlıkta ışık olmalı
Akşamdan yanardı Kurela'nın ışıkları
O ne güzel günlerdi ARSIYAN akşamları
Bir yanda çekirge sesleri
bir yanda yıldız
Sarı sarı parlardı gaz lambaları
Balkonda uzanıp Arsıyan'a doğru
Baharın yeşili lale sümbüldür
Bahçemizde açan kırmızı
güldür
Evlere huzuru getiren o dur
Bin umut doludur Artvin Kadını
Baharın yeşili lale sümbüldür
Bahçemizde açan kırmızı
güldür
Evlere huzuru getiren o dur
Bin umut doludur Artvin Kadını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!