Halkın gücü yenilmez
Gözümüz pektir bizim!..
Zulme karşı eğilmez
Başımız diktir bizim!..
Kayayı yontar mı yel?
Dokunmayın bana
Beni bana bırakın
Alın kahkahalarınız sizin olsun, istemem
Gözyaşlarım yeter bana...
Neyleyeyim eli ben
Göz damarlarında lif lif düğümlenmiş uykusuzluk
Omuzlarda kantar yükü yorgunluk
Ve unutulmuşluğun ötesinde
Kimselerle paylaşılamayan yalnızlık...
İtiraf etmek isterim ki
Vakit gece
Alaca karanlık
Üç-beş nöbetinde
Ayakta dimdik uyanık
Görevi devralan ben miyim anne...
Bir başkaldırıdır şimdi yaşamak
Haksızlığa ve eşitsizliğe
Hüznün eşiğinde...
Acı bir tebessüm incitir gururu
Bir adım dönüştür geriye
Adım başı aramak şuuru...
Türkmen yurdunu bulut bulut dumanlar sarmış
Seyire seyire soluyor gül yanaklı benizler...
Kökleri çahşamış asırlık çınarların
Kuruyor dal atmış körpe filizler...
Her yan uçurum!
Her karış mahşer!
Tohumları çatlatan
Tomurcukları açtıran
Damla damla sileleyen
Yudum yudum besleyen
Rahmetiyle topraklara bereket saçtıran
Ab-ı hayat deniz
Gök arınır bulutlardan
Yeni bir güne hazırlanır...
Söker kararmışlığını üzerinden
Döker içinde ne varsa başına illet
Bardaktan boşalırcasına fırtınalı
Toprağın özüne dolarcasına bereket
Dokun! ..
Can alıcı eylüllerin
Kandan, irinden gözlerine çocuğum
Fırsat buldukça...
Deş! ..
O sızlayan yaraları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!