ŞAFAK BİTMİYOR ANNE
Bitmiyor zaman, tükenmiyor saatler anne.
Şafak azaldıkça, dertler çoğalıyor.
Hatıralar yeniden canlanıyor,
Karamsarlık yaşam şekli oluyor anne!
Ne zaman başımı yastığa koysam,
Geçmişi ve geleceği düşünüyorum anne,
Şu an hiç yaşanmıyor sanki anne!
Her akşam, hüznü avutuyorum.
İsyan ediyorum sessizliğe, hissizliğe…
Özgürlük yaşamakmış, gerçekten anne!
Şafak azaldıkça güneş bir başka doğuyor,
Esaret özgürlüğe meydan okuyor anne!
Emin KEVEN
22.09.2002
Kayıt Tarihi : 15.12.2006 09:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!