Kimse gördü mü bilmiyorum
Ben bir günah işledim
Tüm korumasızlığıyla bana sığınan birini
Vicdan mezarlığıma defnettim.
Sevmiştim oysa
Doğruyu söylemek gerekirse
Doğru hiç var olmadı
Dört yanlış bir doğru etse
Yanlış da var olmazdı
Bir çınar büyüklüğünde yeşerdi umutlarım
Yaprakları güneşi de örttü
Gökyüzünü de, o çınarın.
Gölgelerden oyuncak yapmayı
Ve düşünce suçu girişimlerimi saymazsak
Hatıralarımda neden önemli bir yer tuttuğunu
Sabah yine sabahtı.
O bildik aşinalık, kasveti çağırmakta
Bir yerlerde bana benzeyen birileri ağlamaktaydı.
Mavi derinlikler kollarını açmış
Islak ve göz alıcı haliyle
El ediyor.
El ettikçe beni kahrediyor.
Bu yere sanki mıh gibi çakılmışım
Bu sahne tozlu
Bu sahne,
Bir çeşit kendini avutmak.
Roller çoktan belli
Elinde metinden bir nakarat
Gözler istemese de
Neresinden baktıysam hayata
Sırça köşkün, bedbaht bir miskini gibi!
Kış sıcağına döndüğüm yüzüm
Ve yaz soğuğundan esirgediğim ellerim,
İnsanlardan sakındığım safi yanım.
Görünmemesi olağan olan tüm benliğim,
İhtimal odur ki beni seveceksin
Küstah tavrıma hiç aldırmadan
Sevgilim diyeceksin.
İlk görüşte görmeyiz
Bir bakıştır o
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!