Sabit İnce Şiirleri - Şair Sabit İnce

Sezişin kuvvetli iyi yazarsın,
Tevazuyu bırak gerçeği söyle,
Çok iyi deşersin, güzel kazarsın,
Ölenlere benden bir selam söyle.

Aşkla kavrulmuşsun sözünden belli,

-Ayşegül’e-
Aydan kopmuş ateş misin yakarsın,
Yeter imdat eyle yanıyorum ben.
Ak gerdana neden fular takarsın,
Bağlanmış bir köle sanıyorum ben.

Şiir diye tuttuk Maraş yolunu,
Bu nasıl Maraşmış bu nasıl Maraş?
Öğretmen evinde büktük boyunu
Bu nasıl Maraşmış bu nasıl Maraş?

Abdullah, Kamil'le Ali Rızayla

İnsanları siyah, beyaz
Diyerek ayıramam ben.
Şu namazlı, o beynamaz,
Sayarak ayıramam ben.

Şu alevi şu da sünni

Hem Yavuzdur, hem Bülent’tir, Bâkiler,
Haz vermiyor, bâde sunan Sâkiler...
Kim ne kadar uğraşsa da çare yok,
Sancağı taşırlar, Bülent, Bâkiler...

20/9/2000 Ankara Yolu Sabit İnce

Erciyes başında kar var, bora var
Yüreğimde bir kapanmaz yara var.
Ne arayıp, ne hatırım soran var,
Yuvasız kuş gibi kaldım başıma,
Denizler dayanmaz şu gözyaşıma.

Biz sevgilerimize bile yaşayamadık,
sevemedik bile ayıp olur diye.
Davamıza ihanet edemezdik,
çünkü sevmemize bile bir sınır konmuştu,
sevemezdik, sevilemez,
sadece vatanı sevmeliydik.

-Hüseyin Balım'a-
Gökyüzünde bulut oldun,
Ağdın gönlüme Hüseyin.
Beni niçin, nerden buldun,
Yağdın gönlüme Hüseyin.

Savaşta, barışta her yer, her zaman
Atılır korkmadan yılmaz Mehmedim.
Zalime haşindir vermez hiç aman
Durmak nedir asla bilmez Mehmedim.

Gönülden bağlıdır vatan, millete

İnsan olmak için yalan dünyaya,
Gelip de satılan mala merhaba.
Ellerin elinde kıymet bulmaya,
Ölüp de dirilen kula merhaba.

Harç olup da taş duvara konulan,