Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Katran karası akşamlar
Oluk oluk çağlar
Gram gram yaralar
Külünde dağlar…

Yoksun ya!

Yok, yokluğun içerimi deşiyor
Bugün yarın öbür günüm göçüyor
Sensizlik çırpınıp közde dağlıyor
Canım cananım yoldaşım kandaşım

Gönül deryamda ki çağlayanımsın

Uzanırken yüreğim sana...
Tirim-tirim, ateş düştü içersine.
Kaçmak istedim, senden-kendimden.
Doyamadığım, hasret kaldın içime.

Seven gönül buysa yıkılsın batsın
Lağıma gömülüp çirkefe yatsın
Zehirle zıkkımı günbegün tatsın
Dini imanını mezatta satsın

Söyle neden Allah aşkına neden

Anamız bacımız gönlümüzün nâr’ı
Kâinatın dâr’ı dünya âlem ar’ı
Tepeden tırnağa şahan şahdamarı
Kadınımız beni âdem can damarı

Asaleti rahminde ki yaratandır

Yıldırımlar yaratan gönül içten inlerken.
Doğranan külleriyle asumana çağlıyor.
Dili lâl ketum gönül figanda şivandayken
Boran doğuran gönül, verem olmuş kaynıyor.

Duymuyor dinlemiyor çıldırmış çok seviyor,

Yüreğine girebilsem,
Oralar da Gezinebilsem.
Sana ait olanı...
İçime gömebilsem.

Orada, güneşi-suyu...

Fokur fokur fokurduyor içerden
Şırıl şırıl şırlıyor gün şer’inden
Gündüzü gecesi kıvırıyorken
Gönül kütür kütür akar şerinden

Ne yapsın çaresiz kütürüm kütür,

Çılgınlaşan gönül boransa eğer
İçerden dışardan zıp zıp zıplatır
Saliseleriyle mecnunsa eğer
Kalemi kelâmı cüzü dağlatır

İrfanlaşan gönül civansa eğer

Ne güzel yaratmış seni yaradan
Arş ü ferş’i kılmış arzıman puldan
Akıl izan katmış bâlâ bâl safâdan
Bâri bâsir ol eşrefi mahlûkat

Topraktan yarattı cihan sultanı