Recep Uslu Şiirleri - Şair Recep Uslu

Bu mahalle benim mahallem
Kız erkek birlikte yaşardık
Kızlar namusumuzdu bizim
Başka mahalle kızlarına bakardık
Bazen laf atar
Bazen ıslık çalar

Babam köyünden gidince
Hemen gel geri dediler
Aç kalırsınız şehirde
Boldur köy yeri dediler.

Gözlerim uykuya direniyor
Kabe’de Cuma namazı kılacağım
Kendimi öyle şartladım ki
Bütün günahlardan kurtulacağım

Mahşeri bir kalabalık var

Aşk resmigeçiti
Orhan Veli Kanık öldüğü zaman cebinden dış fırçalarının sarılı olduğu bir kağıt çıkıyor. Mürekkebi dağıldığından dolayı üçüncü kıtası okunamayan şiirin adı Aşk Resmigeçiti. Ben de ona nazire yaptım.
……………………………………….
Birincisi evimdeydi
O yürüyüş, o bakış, o gülüş
O sarılış, o okşayış

Hep babalarımızdan askerlik arkadaşlarını ve askerlik anılarını dinlerdik. Asker arkadaşlığı kardeşten öteydi. Birbirlerini hiç bırakmazlar. Selamlaşırlar hatta mektuplaşırlardı. Eh ! öyleyse benimde var bir askerlik anım. Anlatayım m? İstemesenizde anlatacağım artık başladık çünkü.
1968-1969 yılında Manisa ili Selendi İlçesi eski adı Karakozan yeni adı Çamköy’de öğretmen olarak göreve başladım. Yaz tatilinde ilçemize geldim. Zaman zaman Halil’in berber dükkanında yada herhangi bir kahvede arkadaşlarla toplanıyoruz sohbet ediyoruz. Oyun var mıydı ? hatırlamıyorum. Cuma günü Hasan abi bize katıldı bana dönerek-;
-Dün ben Bilecik’e gittim askerlik şubesinde işim vardı, senin adın geçti, seni arıyorlarmış bulamamışlar.
Dedi.
Üzerimize düşen vatandaşlık görevlerimize dikkat ettiğimizden mi korkudan mı bilmiyorum beni bir telaş aldı. Askerlik şubesi beni niye arasın niye bulamasın benim adresim belli ben kaçak değilim ki.

Sen benim baharımdın
Baharımda çiçektin
Gittiğin her yerden
Hemen dönecektin
Annem özledim
Oğlum dediğinde

Şarnpolde yuvarlandım
Güllükte toparlandım
Yat limanında seyrettim ak denizi
Mevlam sağlıklı kıl bizi.

Atatürk heykeli rehber

Kağıdı aldı önüne
Kalemi aldı eline
Şiir yazacaktı
Kalem yazmadı
Ele baktı

Çabuk geli anlamadı sevdiği
Onun varmış demek ki bir bildiği
Kaç ay oldu biliniyor öldüğü
Bir dost vardı hem Ali’ydi hem Osman

Ben bir küçük fidan idim
Alıp bahçeye diktiler
Köklerime besin diye
Kuru gübreler döktüler.