Son sevgi kalıntıları gözyaşlarım
Sonra sende olmayacaksın...
Kırık ezgilerde arayacağım
Gizemli sevgilimi......
Geliyorlar... geliyorrrrlarrrr....
Durdum kimlerdi ve nereden geliyorlardı.
Mahalle bir anda karışmıştı.
Ben kaçmıştım.
Kendimi yanlızlıklara adamıştım.
Alaca karanlık sanırsın gençliğimi
Bir yeşil gözde umutlarım
Baksan daha derinlerde
Ve sen eyy hayat kadar güzel kadın
Nerdeydin daha önce
Egenin altın denizlerinde yol alsam ne çıkar
Sen susarsan,
Aşk susar sevgili.
Konuş;
Konuş ki ulaşayım sana karanlıklardan.
Ellerini uzatırsan çekip alacaksın beni rüyalarımdan.
ve;
Şiir bir yaşamdır.
Unutma çocuk
Bir yaşam unutulmuş hayaller bütünüdür
Sırça köşklerde
Şiir bir umuttur çocuk
Unutma;
AŞKI SINAMAK ÜSTÜNE…
İşte o an gelince susmak gerekir, sözler anlamları dışında başka suretler taşır kendiliğinden. Uzunca zamandır kaldırılıp raflara dizilmiş gibidir bazen hayaller; biraz küflü biraz diri dururlar. Birkaç kelime daha serpiştirilir üzerine uçup gitmesinler diye. Nice zamandır, hatırlanmamış anılar doluşur bazen koynuna sonradan. yaşanmışlığın derinliğinden çıkar gelir birkaç kelime daha serpiştirilir üstüne. Ne bulduk aradıklarımızdan. Ve aradıklarımız ne kadar besledi benliğimizi; ve gözyaşıdır arta kalan. İncinme; yalnız değil miyiz hepimiz kadar. Ve eksik olanlar çekici değil mi zaten hayat dediğimiz oyunumuzda. Hepimiz bir acayip değil miyiz. Bir elmanın iki yarısı değil miyiz.
Aşk saklı bir kenttir şehirlerde, içimizde. Ve nihayetinde tüm çöplüklerde. Belki gizlice o saklı kente sığınmaya çalışırız. Bildiklerimizi birer birer asar yüz yüze geliriz, yüzyüze sınarız birbirimizi, kendimizi. Kaçtıklarımızdan ve aslında kimse bilmez nereli olduğunu senin, benim, onun; ve bir gün kendimizde unuturuz.
Unutma;
Hissettiğin kadar varsın
Ve;
Yaşadığın kadar değildir asla aşk.
Sevmek yasası sana bana kalmaz.
Her bir söz kalplere saplar bıcağını
Sus yalvarırım çağırma beni,
Ellerim kollarım bağlı.
Varamam sana
Yolların kapalı.
İçim kanıyor yaran var yürekte,
Gecenin melekleri var içinde...
Biliyorum;
Alırlar beni
Hapsedecekler ruhumu,
Hayatın yalandı diyecekler,
Sen;
Sen değilsin diyecekler.
Bir insancıktı oysa.
Uğraşmadıkları keder oldu içine;
Uğraştıkları yalan...
-Geçtim geçtiğiniz yollardan,
-Hiç iz bırakmamışsınız görsünler diye.....
Dedim ya;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!