Ögretmen anne babanin dördüncü çocuguyum. Çocuklugum ve gençligimin ilk yillari bir sahil sehri İskenderun da gecti. Oldukça utangaç bir çocuktum. Orta okulda ve bilhassa lisede klasikleri okudugumu hatirliyorum. Okumak yazmak benim icin bir tutku oldu. Meslek olarak hukuk tercih ettim. Hayatimi kelimeleri kullanarak kazanmak zorundaydim. Siir konusunda yetenegim oldugunu hic düsunmüyordum. Bir takim denemelerimi gören arkadaslarimin tesviki ile üstüne egilmeye basladim.
Unuttum... derken acıtır,
Yakar canını aşk!
Tam, kabuk bağladı dersin...
Kanatır içini derinden, aşk!
Bir şarkı olur, dilinde;
Dertli dertli kendini, okutur aşk...
Kırıldı kolum, koptu kanadım;
En büyük hatamı yaptım.
Simdi herkes biliyor;
Ama sevdiginden, gönül, vazgeçemiyor.
Aslında sen zaten yoktun;
Gözlerin, bir nehir, ruhumu ters akıtan;
Gözlerin, bir çığlık, martılardan kalan;
Gözlerin, bir şiir, kulaklara fısıldanan;
Gözlerin, bir telaş, benliğimi saran.
Gözlerin, bir hayal, ufukları kaplayan,
Kaçış yok, kayıtsızca teslim alan!!!
Yüzünde bir tebessümdür, aşk;
İstemsizce beliren.
Tenine değen nefestir;
Sevdiğine sarılırken.
Şefkatli bir dokunuş;
Sıcacık ve yürekten.
Aşkmış, kırılan kalpleri,
Şifasıyla onaran;
Aşkmış, yıkılan hayalleri,
Usulca ayaklandıran;
Sanki göz yaşım değil; Ruhum dökülüyor.
Bu ayrılık ne kötü; Kalbim sökülüyor.
Işığına uzanan eller, Boşlukta aranıyor...
Rengi solmuş umutların; Hayaller yıkılıyor.
Yitirdim biricik yarimi; Ciğerim kavruluyor.
Yetiş dar ağacım! Aşksız yaşanmıyor...
Seni haykırıyorum rüyalarda;
Kapalı kapılara, boş sokaklara.
Sana koşuyorum umutsuzca.
Kaderimi yaşıyorum, sonsuz yokluğunda...
Her yer ıslanmış, aşk tufanında.
Kalbim yanıyor, hasret kaldığım ışığınla.
Aşkım de!
Yüreklendir beni aşka.
Al şu kalbimi hatta.
Gelmesin hiçbir şey aklımıza;
Asla!!!
En değerli ve biricik,
Bir güle aşık oldum;
Dikeniyle vuruldum;
Olmaz ama şimdi umudum;
Kavuşur, yokluğunu unuturum...
Aşkın bir serap ise,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!