Ramazan Kılıç Şiirleri - Şair Ramazan Kılıç

Her zaman kestin rızkımı
Tükettin temiz aşkımı
Değiştir kara bahtımı
Arkadaş olma kör talih

Varlıksızı varlıklıya

Oturmuş şansla talih beni çekiştirirler
Beni dertlere belaya yetiştirirler
Saadet mutluluk ile döğüştürürler
Yapmayın kaderim yapmayın bahtım

Hayatımla beni düşman ettiniz

Şaha kalkmış topal eşek, var diye
Güzeller çirkini sevmiş yar diye
Sığmamış insanlar dünya dar diye
Şimdiki dertleri kalem yazmıyor

Sevdalara kelepçeler takılır

Hele bakın şu dünyanın haline
Sılasına gurbet yaban eline
Akın akın gezen insan seline
Dünya yalan dönüp dururuz kardeş

Sevip de gönlünü yakma arkadaş,
Sevilenin gönlü, taş kesilir taş,
Hasretle, gurbetle, olursun yoldaş,

Boşuna, boşuna sevmek boşuna,
Sevilenler nankör, gider hoşuna.

Bir zamanlar ki düşmanlar,
Bize neler etmedi mi?
Uzak diyarlardan gelip,
Baykuş gibi ötmedi mi?

İnsanların haline bak,
Sanki sarmayacak toprak,
Düşer insan yaprak, yaprak,
Kul olmanın edebi var.

Çöl edip gönlümü susuz bırakıp,
Alev gibi sarıp, kor olup yakıp,
Sonra kader diye, yalnız bırakıp,
Kalleş gibi vurup, kurtulamazsın.

Ben leylasız kader seni neylerim
Teselliyi arar ancak gönül eğlerim
Doğma güneş anlamsızdır günlerim
Leylasız mecnuna döndüm dünyada

Güçsüz iken bağlandı elim kolum

Mademki aşkımızın sonu yoktu Yaradan
Neden sevda yaratıp bizi yaktın durmadan
Revamı bu dünyada her gün ölüp dirilmek
Bir parça teselli için adım adım sürünmek

Kötü olan kaderimmi yoksa şu insanlarmı