Ramazan Kılıç Şiirleri - Şair Ramazan Kılıç

Gönül hep aşkına yapışıp gezdim
Keder çile ile kapışıp bezdim
Ezdim mutluluğu bilmeden ezdim
Dalda gülümseyen gül den utandım

Bir türlü dönmüyor olmuyor şansın

İnsan isek işte zulüm
Ecel ile olur ölüm
Vuruyor bak bölüm bölüm
ALLAH ona sormaz sanma
Her şey Onun bilmez sanma

Gurbet alsın beni,götürsün artık
Verdiğin resimler, elimde yırtık
Gönül sarayım boş,kapısı örtük
Hasret yaksın beni, yanımda yoksan
O kalbi taşıma,aşk yoksa noksan

Melek doğduk yola çıktık arkadaş
Meleklere kurşun sıktık arkadaş
İnsanlığı merhameti yıktık arkadaş
Böyle yapanlardan bıktık arkadaş
İnsanlığı neden attık arkadaş

Binmiş bulunduk bir kez bu hayat trenine
Katlanacağız elbet derdine kederine
Kim bitirmiş derdini bu hayat treninde
Son durak kara toprak diyor hayat treni

Ölümü düşünmeden tırmanır yokuşları

Kanma söz söyleyene sanma söze dil gerek,
Dil bu her zaman döner tasdik etmezse yürek,
Pisliği yüreklerden atalım,kürek,kürek.

Sanma çürüyüp gider, canlar dirilir bir gün,
Nefsine mukayet ol, olma Cennet ten sürgün.

Umut olmasa dünyada kimse kalamaz
Sevda olmasa gönülde hergün yanamaz
Güzel görmese gözlerin kalbin kanamaz
Sevgiyide nefretide veren sensin Allahım

Kötüler olmasa iyilik olmaz

Eller bayram gelmiş diye sevinir
Eskiler atılır yeni giyilir
Halimi sorsalar benim iyidir
Bu bayram da gönlüm buruk üzülmem

Büyüklere gidip eller öpülür

Bir aşk için bu çileler çekilirmi arkadaş
Seni terketti diye içilirmi arkadaş
Sevdiğinin oyununa gelmişsin sen belli
Bir çiçek için bahardan geçilirmi arkadaş

Terkedilmiş zavallısın kendine bile hayırın yok

Her gün doğar kimse görmez güneşi,
Bu dünyanın ahirettir bir eşi,
Ömür yalan yalandır üçü beşi,
Bu dünyayı nedir anlamak gerek,
Zenci si beyazı hepsi bir yürek.