Ramazan Kılıç Şiirleri - Şair Ramazan Kılıç

Sevdamız hatıra kaldı gönlümde,
Mutluluk yabancı oldu ömrümde,
Aşkını maziye vurup gömdüm de,
Sanki mezarını açar gibiyim.

Bakmaya tenezzül bile etmesen
Yaşlı gözlerimi gelip silmesen
Seni sevdiğimi bile bilmesen
Bir gün seveceksin diye severim

Derya olsan damla olsam

Elin oğlu gitmiş dağları aşar
Haramı helâle yoğurup yaşar
Bir üç beş on derken insanlık şaşar
Sen kendini kurtar kâr para değil

Çok sevdimde kavuşamam bıktım halımdan
Mecnun oldum Leylamı olur söyle zalımdan
Ne çekindim yiğidinden pehlivanından
Yokluk beni yok eyledi zoruma gider

Ben mecnunum bilmesen de ne çare,
Gönül de biçare göz de biçare.
Yüreğin taş kesmiş aşkım divane,
Var sen taş kalpli ol aşk benim olsun.

Ateş gömlek giyeceksin,
Zalime dur diyeceksin,
Belki bu gün öleceksin,
Sonra hesap veremezsin.

Seni beni Hak yarattı,
Bu ne çirkeflik edepsiz!
Zalimlik, dünya kararttı,
Görmedin mi be şerefsiz!

Kötü zaman, din imandan ayırmış,
Doğru bitmiş, yalan sesin duyurmuş,
Haram, helâl gibi karın doyurmuş,
Lâl olmuş, denmiyor tövbe, dil gerek.

Umudu olmayan: Kullar
Işığı olmayan: Dünya
Konacak dalı olmayan: Kuş
Bence yaşam bir rüya

Leylası olmayan: Mecnun

Dünyanın süsüne çirkefleştiler,
Zaten insan değil, hep kalleştiler,
İnsanlığa çukur hendek eş tiler,
Alemler beddua eder zalime.