Biter fani sevgiler
Yegane aşkın kalır
Ay, güneş batar gider
Gitmeyen Zatın kalır
Gölge aslına döner
Hiç başını çevirmedin
Vefasızlık etsem bile
Beni bana terk etmedin
Bırakıp da gitsem bile
Senden özge yar bulunmaz
Hayat yolun deli çayı aşar iken
Bu köprüden kazâra geçmedin mi sen
Muhabbetin bağında yad olan kişi
Aşkın şarabından hiç içmedin mi sen
Ne saraylar doyurdu, ne kasırlar gözünü
Bilemedim nereye çevirsem ki yüzünü
Dünyaya meylederek sefa süreyim dedim
Geçti gençlik çağlarım, alamadım hazzını
Neden kula kul olayım
Benim şahım bir Allah’tır
Boşa çıkan yol olayım
Benim şahım bir Allah’tır
Ne farkı var kulun kuldan
Bir biçare aşığım
Değilsem de meylim var
Bir garip kervancıyım
Yolunda gidesim var
Ne gördüm masivadan
Yok bu dünyanın vefası
Sürülmez onun sefası
Bir su gibi geçti ömrüm
Bulunmaz derde devası
Cahildim süsüne kandım
Nur nedir zulmet nedir
İyi bildim bu sene
Bir haylaz çocuk idim
Rüşde erdim bu sene
Dünya büyük bir yalan
Çocuklar gördüm İstanbul’da, çöp karıştıran sokaklarda
Hayatın yükü sırtlarında, çocuklar gördüm İstanbul’da
Cam siliyorken kimileri, üç kuruş bütün istekleri
Aslında suçlu büyükleri, çocuklar gördüm İstanbul’da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!