Bile bile, kurnazcamı?
Anlamak, aklım gidip gelirken serinliğe,
O eski dost!
Hani kışkırtırda,
Kışkırırsın..sağ elinde uzunca,
Üç çatallı dirgenle sana bakar,sırıtır..
Dinle neyden, zira o, bir şeyler anlatmada, ayrılıklardan şikayet etmededir.
Ney der ki: ‘’Beni kamışlıktan kopardıklarından beri iniltim, kadın erkek herkesi ağlattı.
‘’Ben ki her meclisin ağlayanı, iyilerin de kötülerin de arkadaşıyım.’’
Pasaport iskelesindeyim. Bostanlı vapuruyla karşıya geçeceğim.
İskeledeki görevli bir dergi uzattı.
Derginin üzerinde ‘’Cumhuriyet’in İzmir’i’’ yazıyor.
Vapuru beklerken içeriğine şöyle bir göz attım.
9 Eylül 1922 de İzmir’in kurtuluşundan sonra şehri terk edenlerce
Yakılıp yıkılışının çarpıcı yazı ve resimleri ilk planda dikkatimi çekti.
‘’Karadeniz: Seyr-i Türkiye’’ belgeseli, genç Türkiye Cumhuriyeti’nin, bin bir fedakarlıkla Avrupa’nın büyük limanlarına yolladığı seyyar sergi gemisinin ibret verici öyküsüdür.
Garanti Bankası’nın bünyesinde faaliyet gösteren Osmanlı Bankası Müzesi’ndeki ‘’Karadeniz Seyr-i Türkiye belgeselini izlerken hayretler içindeydim.
Türkiye Cumhuriyeti daha üç yaşındayken Büyük Atatürk tarafından ortaya atılan bir büyük parlak fikirle Türkiye’nin kendini tanıtma çabasına farklı bir bakış açısı getirmekteydi.
Aklım gerideydi,gözlerim kapalı düşünüyordum..
Yarı bulutlanmış gökyüzünden bazen yüzünü gösteren güneş,bazen de bulutların arkasına saklanıyordu..
Bazen de öylesine kararıyordu ki hava,Nisan gülümsüyordu dışarıda,yağmurla..
Otobüs hızla orta Anadolu nun içlerinden almış bizi Ege kıyısına götürüyordu..Akım gerideydi ama..
Bugüne nasipmiş,görebilmek,
Hatta anlayabilmek,
İnsanın,
Sevdiceğine,
Aşkına,
Güzel kokulu çiçeğine,
Mevsimsizlik mevsimindeyim,
Şimdi,
Sadece olmayanlarla ve,
Yanlış gerçeklerle,birde
Çiçeklerle,
İlgiliyim..
Temiz aklın taklidi,
Tamahtan olmuş.
Aydınlık bu yüzden perdelenmiş.
Güzel bir yüz, parlak bir çift göz,
Sevgi’nin gerçeğinden olmuş.
Sahte sevgi, yüzü karartmış.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!