Bir dönemeçtir unutmak,ağırlaştırır insanı..
Sersemletir.
Nerde neyi yapacağını.ne zaman neyi diyeceğini
Unutturur..
Bir düştü..
Bir gün aynı sabaha
Uyanmak seninle..
Hani anlatmıştım..en kuzeyinde dünyanın,
Gecenin gelişinin aldatıcı,
İniyordu, ezberindeki titrek,ağlak güneş,dünyanın.
Uzay zaman mekanını aşarak.
Uzak kuzey ay düğümüne henüz varmadan huzmeler,
Gecenin birtürlü kararmadığı,okyanus kıyısı o ülkede ve çok yukarlarda,
Yerin altından vurduğunda sıcaklığı,kıyısındaki çırpıntılara, alışamadığım uykusuzluna, soluk ışığa ve oynaşmalarına bakıyordum dalgaların..
Uyku gözümden akıyordu..Saat gecenin onbiri ve kararmaya karar verememiş geçirgenliği artmış hava beni denize itiyordu..
Diyorumki bazen,
Döndü döneceği kadar
Benim için..
Hem baharlar,hemde yazlar
Islak güzler, kupkuru kışlar..
Vazgeçeyim,
Yıkıcı oldu daha da çok,
Yazdıkların,
İzleyip gördüklerimden.
Sanrılarım bile şaşırdı da,
Koştu gitti yüreğim ‘’her koşulda’’ ya baktı yeniden.
Biliyormusun?
Merkür yine geri geri gidiyormuş..
Hep takılır aklıma,
Geriye gidiş hızı ne kadardır acaba?
Sanırım
Senin unutma hızından az değildir..
Gerçekliği ruh duyar,yorulma..
Hiç görmeden,duymadan,
Işığı ve sesini ışığın..
En derin sızısı olursa içinin,
Gerçekten anlamak istersen kapatıp gözlerini..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!