Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Gönül evlerini eyledik miraç,
Sembol insan, ne ay yıldız ne de haç,
Tamam oldu tavaf, tamam oldu hac,
Şah-ı Ekber sultan tahtı sendedir.

Kendimiz köz eyledik, gömlek alaz,

OKU emri hey can, dil depreşmesiz,
Hakikat sende hem şeksiz gümansız,
Sen sana can başka, mürşit arama,
Hey can arama..!
Aradığın ışık rehber sendedir sende..
Sendedir sende....

Emin olmadan sevdiğinin gönül katındaki aslandan,
Heveslenip kendini ya sultan ya şah sanmayasın,
Dil kurşun olurda indirir seni bir anda tahttan,
Meğer bir hiçmişim diye, hüsran olup yanmayasın.

Güz gelmeden bilinmez civciv mi yoksa ferik?

Sen Gelseydin

Sen gelseydin, bahar gelir bahçama,
Sen gelseydin, şifa gelir yarama,
Sen gelseydin, desen gelir halıma,
Sen gelseydin dağlar bile yol olur.

Ganadım kırık galdı ganat olmadın,
Yıkıldım zorlarda elim tutmadın,
Ne haldesin diye bile sormadın,
Hangi köşesindeyim senin dünyanda?

Belli değil yoldaş kim, kimdir dostun,

Bahça elvan, kokusuna gülüne,
Göz kamaştı, yüksekler de mihrine,
Sevdalanıp bülbül hicran söyleme,
Gönül yıkmak, kırmak senin neyine?

Hey dost hey dost neyine

Daha nasıl söylesin,
Hiç ilgilenmiyor,
Dönmüyor,öte gidiyor,
Belli ki seni sevmiyor.

Sen ona geliyorsun,

Yaşarken kendi aklımca: tek tük de olsa bir gün lazım olur diye, nice ümitle tazeleyerek senlediğim sıcak tutmaya özen gösterdiğim ve filizlenir çiçeklenir diye gönlümde beslediğim bir kenarda atılı BELKİlerim olmuştu hep..

Artık her biri ateşi küllenmiş, demin vakti geçmiş, bardaklarda soğuyup unutulmuş, çöpe dökülmeyi bekleyen ÇAYdanlık, dallarda açmadan kuruyup solmuş tomurcuklar misali, bakılı NEYSE lere ve ölüm s(k)üsenlerine
döndüler.

Dışarda değil bir gün  bileceksin,
Sen senden ayrı düştün göreceksin,
Sen sana varıp mutlak döneceksin,
Okka sen divit, sen yazan da sensin..

Sözüme şaşma, var o diyen desin,

Geceleri uyku diye yattığım,
Dalından tutup kokladığım gülüm,
Gidip gelmelerim yola vardığım,
Aldığım verdiğim nefesim SENSİN..

Kabımda aşım, açlığım tokluğum,