Düşen yağmur damlaları yüzüme vuruyor özlemimi
Gri gökyüzü içimde ki umudu kapatıyor
Kara bulutlardan göremiyorum seni
Maviliklerde saklı umudum
Gölgesinde kalıyor bulutların yüzün
Ve içimi kaplayan hüzün
Kalp atışlarımı duyamıyorum
Küçük bir çocuğun yüzünde kalmış mutluluğum
Gülüşlerim içten değil, kayıp coşkum
Yeni bir hayata başlamak istiyorum seninle
Başka kimseyi istemiyorum ama sen de yoksun
Beni benden alan yaşam
Geri veriyor düşlerimde
Onca yaşananın ardından
Tekrar herşey eskisi gibi oluyor
Ve unutulmasa da hafifliyor
Dün için artık çok geç
Geçmişe özlemini yok et
Ki yarının da yok olmasın
Kalma perdelerin arkasında
Seyretme zamanın acımasızca geçişini
İlerlemeye açlış, çaba sarfet
Seni unutabileceğimi hiç düşünmüyor musun?
Başkasının bana seni unutturabileceğini
Yaz geldiğinde seni unutabilirim belki
Belki de unutamam
Ama biliyorum ki:
Sen olmasanda yalnız olmayacağım
Duygular soluyor yazin son yagmurunda
Sesler akip gidiyor
Ve sessizlik bastiriyor:
Guclu ve dort bir yanda
Golgede ki kum kadar sogukken bedenimiz
Daha savaşa başlamadan kaybettim
Daha ilk nefesimi almadan
İlk zaferimi kazanmadan
Derinden bir çöküş ruhumda
Sessizlik her bir anda
Her yanımı kapatan
Şimdi sanki sona yaklaşmışım gibi
Umutsuzluğun bittiği yerde
Bir umut var içimde
Bu bir kurtuluş olacak diye
Pişmanlıklar büyüyor içimde
Hani elmas gibi parıldayan gözler vardıya
Şimdi söndüler
Siyah birer boşluk oldu bakışlar
Sadece aldığı kadarını yansıtabilen
Yaşlar bile kurudu içinde
Parıldaman için güneş ışığına ihtiyacın yok
Veya sana yardım edecek hiç bir şeye
İçinde ki doğruluğunla, düşlerinle
Tutukluğunu aşıp, kazanan olup
Son bulacak korkuların
Kaybetmeyi kafandan silip
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!