Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

kıyılar öpen
kayalardan alınca
öfkesi siner

önce duygusu
sonra yürek titredi
bakışında son

çoğaltın içinizdeki moru
maviliği göğe uçurarak
köşküne kıl çadır yeğlediğin
sancılarından uzat
korkmadan kucak aç

anlama kapa
kargaşaya açıksa
kapıları kır
say unutulmadıksa

çıdam öteli

yüreğime yangın sönecek değil
anlatmak isterim anlatamadım
gereğinde saygın sunacak eğil
anlatmak isterim anlatamadım

kıyabilir miyim candan seveni

gidişinde sevindik
gelişinde fırtınalı
dik kafa çok bildik
olası bizden feryadı

uzaklarda durduğu

bilir gibi bakar gözün içine
erguvanın dalda salınışınla
güze acır rengi sözün ucuna
karanfilim alda kalınışınla

fesleğene doysun deli gönüller

sende yaz gülce
gönüllere dost olup
coşup ak selce
gönüllere dost olup

aşk bitmeyen ses

güler gelincik
kanamış düşündeyken
yeşil doğası
okyanusa uyanır

şırıltısıyla

gülşeninde bir zamane bey isen
savaşımda en öndesin ürkünce
naylonunda çiçeklerde ney isen
kafesinde bülbüllerin türkünce

hayranıdır bilir alem bir gülü