Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

güler gelincik
kanamış düşündeyken
yeşil doğası
okyanusa uyanır

şırıltısıyla

gülşeninde bir zamane bey isen
savaşımda en öndesin ürkünce
naylonunda çiçeklerde ney isen
kafesinde bülbüllerin türkünce

hayranıdır bilir alem bir gülü

ayyenisini gördüm
günbatımı sonrası
birkaç günlük
emziğini düşürmüş
mızıklayıp durur

bahçede hurma mısın
gök başlı turna mısın
beklediğim gelmedin
sözünde durma mısın

bahçede ıspanağım

gamlı karası
güze savurmuyordu
acıda olsa
ciğer kavurmuyordu

bakışımlaydın

ağlamak yok
inlemekte
sevinin tanığı sevda olmayla

bir yağmurlu günde
öpücükler dolusu

acılı kentin
gözyaşlarına gömül
gecelerinde
yaşına ağlar gönül

üzüldüğüne

a gara çocuk senin akıl alınmaz başın
neyine gerek şehir otursaydın köyüne
dolanırdı dağ bayır kaval üfle koyuna
şimdi zehirle solu kaşık çalınmaz aşın

istanbula düşünce unuttun küçük yeri

kaç sayfa çevirdin bulutlarında
acı yüreğinde gitmez miydi hiç
boyunun boyunda boyutlarında
acı yüreğinde bitmez miydi hiç

sustu çağrısında komşuya dili

dün oldu olan
birazımı götürdü
birazım kaldı