Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

yağmur altında doğa başka
uzatırken dudaklarını
dallara değen saydam aşka
sürüyüp gider ayaklarımı
yaklaşma keder demeden keşke

sözüm sana bilirsin yıkılman çok yakındır
sayfalarda açarken sevginin mor gülleri
sakindir duruşuna bulunacaktır çözüm
kır gölleri durulur kayıklar tayfalarda

gecede yalınayak paslı çiviye değme

hambatın hikmet hocası
gönlümün kocası
öğretmenim
dizinin dibindeyim

elini ilk öpenim

bıldır bızık işe daldın
bizim oğlan* paşa oldun
eline bir maşa aldın
bizim oğlan paşa oldun

öte yanda işindesin

gül
güldü
gülücük
gülücüğe
gülücükledir
gülücükle nice

küçük bir belde
pabuç boyar çocuklar
kitap elinde
lapa lapa yağar kar

kar yağmur tipi

deniz
sevmediğiniz
sevseydiniz
süzülerek giderdi gemileriniz

deniz

soğudu burukluğu
suda gömleğin gibi
ıslanmış kuruluğu
asmış yeleğin gibi

hıçkırığa tutuldu

ayyenisini gördüm
günbatımı sonrası
birkaç günlük
emziğini düşürmüş
mızıklayıp durur

bahçede hurma mısın
gök başlı turna mısın
beklediğim gelmedin
sözünde durma mısın

bahçede ıspanağım