Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

sözüm sana bilirsin yıkılman çok yakındır
sayfalarda açarken sevginin mor gülleri
sakindir duruşuna bulunacaktır çözüm
kır gölleri durulur kayıklar tayfalarda

gecede yalınayak paslı çiviye değme

yağmur altında doğa başka
uzatırken dudaklarını
dallara değen saydam aşka
sürüyüp gider ayaklarımı
yaklaşma keder demeden keşke

bıldır bızık işe daldın
bizim oğlan* paşa oldun
eline bir maşa aldın
bizim oğlan paşa oldun

öte yanda işindesin

hambatın hikmet hocası
gönlümün kocası
öğretmenim
dizinin dibindeyim

elini ilk öpenim

gül
güldü
gülücük
gülücüğe
gülücükledir
gülücükle nice

küçük bir belde
pabuç boyar çocuklar
kitap elinde
lapa lapa yağar kar

kar yağmur tipi

deniz
sevmediğiniz
sevseydiniz
süzülerek giderdi gemileriniz

deniz

gidişinde sevindik
gelişinde fırtınalı
dik kafa çok bildik
olası bizden feryadı

uzaklarda durduğu

bilir gibi bakar gözün içine
erguvanın dalda salınışınla
güze acır rengi sözün ucuna
karanfilim alda kalınışınla

fesleğene doysun deli gönüller

sende yaz gülce
gönüllere dost olup
coşup ak selce
gönüllere dost olup

aşk bitmeyen ses