Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

doruğuna da çıksa
yarı yolda bırakma
yanından biri yoksa
akarsuyla bir akma

gerekçelendirmeden

yüreğindeki ağıt
avucuna sızlardı
efkarını da dağıt
ucuna mı cızlardı

inancına utlanmış

bir yanım ankaradadır
diğer yanım denizlide
uzaktaki beridedir
ciğer yanım denizlide

bir uçtan bir uca elim

benden alınca
ötekine salınca
dedikoducu

dost baş tacındır
hem dedi hem acındı
sonra kaçındı

eve gelmedi
düğün dernek bilmedi
yüze gülmedi

***'Osman Aktaş'a'***
Osman aktaş öndesin
Sözünü bağla sazıma
Mahzun mahzun filistine bakıp
Ağustosta çöllerdesin
Ne kafa boş ne dünya

hafta sonrası çıkıp
gezeceğim Ankara
olan kahrımı yıkıp
sezeceğim Ankara

merdivene inerken

güne ışırken
yıldızlara uzanıp
kaybolup gider
küçücük kümelenen

gün ışığında

küser mi seven insan garibi boynu bükük
yürekten esridikçe bakmaz kastandık bile
dostluğuna güvendik buz gibidir keser mi
file dolmadıkça çok canda yanan yanana

şiir dolup denizden yüreğinden damladır