Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Var oluş,
Hür oluş,
Diriliş;
Sevgidir.

Mizacım,

Babamın sulbüne düştüm,
Kardeş sayımız kırk bindi.
Bir gölde yüzdüm, yarıştım
Beni gören geri sindi.

Can buldum bir can içinde,

Bir vefasız yüzünden, bahtım karadan kara,
Yenemedim kaderi, böyle garip naçarım.

Umut verdi gönlüme, sever gibi bir ara;
Sonradan gülüp geçti, bağrımda kaldı yara.
Bakınca imrenirim, şu mutlu insanlara;

Türkü olmaz benim sözüm,
Çoklarına batar çünkü.
Dokunanı yakar közüm,
Alevlere katar çünkü.

Gerçekler her zaman acı

O yalan, bu yalan
Bu yalan, o yalan
Onlar yesin, sen yalan!
Din, imanla oyalan
Ülke yuttu bir yılan…
Bu da mı yalan?

Tır gördük; beynimiz tırladı çıktı
İçinden bir devlet fırladı çıktı.
Sahibi beslemiş, boynu çengelli;
Tır’dan tam üç köpek hırladı çıktı.

04.01.2014

Bu sevdaya düş olalı,
Bir akılsız baş taşırım.
Şu sineme aşk dolalı,
Bir yaralı döş taşırım.

Perişanım gurbet elde,

Tanrı’ya bir taht verdim, oturur vicdanımda
Senin Şeytan dediğin, dolaşamaz yanımda…
Peygamberler uğraşsın, onlarla işim olmaz;
Melekleri azlettim, bak yoklar divanımda…

19.11.2013

Bana yeraltında cennet aratma,
Bu dünyayı cennet et de göreyim.
Zebani gösterip korku yaratma,
Cehennem korkusu tat da göreyim.

Korku cehennemin, hayal cennetin

(Dr. Yılmaz YÜKSEL’e Hitaben)

Perişanım Yılmaz Hoca!
Yatağa düştüm düşeli…
Sızlanırım gündüz gece,
Yatağa düştüm düşeli…