Vefâsız yâr kar misâli,
Eriyorum haberin yok.
Düşe kalka kör misâli,
Yürüyorum haberin yok.
Girersin her gün düşüme,
Gönül, hayat veren organım olsan
Vücudumdan keser atardım seni.
Kış günü üstümde yorganım olsan,
Üste para verir, satardım seni.
Lazım değil senin aşkınla sevdan
Ne söylesem sözüm gitti boşuna,
Haklıysam da haksız etti el beni.
Köprüler kurmayın gözüm yaşına,
Bırakın götürsün coşkun sel beni.
Ellerim nasırlı emeğim ziyan
Bu gönlümü zalim yâre bağladım,
Yıllardır üzüldüm boşu boşuna.
Bahar seli gibi coştum çağladım,
Bulanıp süzüldüm boşu boşuna.
Virandır gönlümün köşkü, sarayı
Yaratmışsın bunca değer,
Tanrı, seni kim yarattı?
Bir varoluş yoksa eğer,
Tanrı seni kim yarattı?
Sen Âdem’e üfle hava,
Kabuk tutmuş yaralarım açmaya,
Geleceksen gelme lazım değilsin.
Beni dertten derde atıp kaçmaya,
Geleceksen gelme lazım değilsin.
Bana nispet başkasına bakmaya,
Boşuna neşteri vurma yarama,
Bilemezsin benim derdimi Doktor!
Beni kesip biçip derman arama!
Derdime hiç aklın erdi mi Doktor?
Sefalet içinde perişan yurdum,
Pirim, bugün seni düşümde gördüm,
Bana cemimizde dolu verdin sen.
‘Lütfeyleyin’ diye adını sordum,
“Adım Hacı Bektaş Veli” verdin sen.
Gideceksen eğer doğru yol, deyi,
Kafamdaki idealim
Hayal idi gerçek oldu.
Mollalar şimdi muallim
Hayal idi gerçek oldu.
Dilimle cihana yettim,
Yazayım derdimi, geldi zamanı,
Zalim Mervan dinlemiyor amanı.
Bir aydın anlatsa dini, imanı
Kâfir diye ezenler çok Turani.
Cemaatler yönetiyor ülkeyi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!