Ozan Ağrı Şiirleri - Şair Ozan Ağrı

Hayat bazen öyle uzun ve zor bir yola çıkarır ki seni..
Yürürken ayaklarından çok kalbin yorulur.

Sana yeniden geri dönmek mi? Bilemezsin bunu kaç kez düşündüm
Yeni bir başlangıç yine bir ayrılık yeni bir hüzün değil miydi?
Benimse yeni bir ayrılığa değil doğru bir yola ihtiyacım vardı.
Ve şunu anladım ki su bile dosdoğru tek başına akıp
yolunu bulabiliyorsa pek ala bende akar hayatın içine
dosdoğru tek başıma da olsa yolumu bulabilirim..

Üzüldüğünü anladığı halde aynı davranışını tekrarlayan insan seni değil, seni üzmeyi seviyordur. Böyle birine gönül vermek yerine yol ver gitsin. Unutma ki; birincide kalbini kıran ikincide paramparça eder.

Mutsuz değilim..Sadece biraz yorgunum.Yanlış insanlara güvendiğim için Sırtımı yasladıklarım hep sırtımdan vurdukları için Değmeyecek şeyleri boş yere gözümde büyütüp olmayacak insanları hayallerime ortak ettiğim için..
Bu yüzden dedim ya; mutsuz falan değilim..sadece biraz yordular beni...

İçime attıklarım artık dışıma ağır
geliyor.Yoruldum her gün aynı
gülümseyen maskeyi
takmaktan. Biride çıkıp
demiyor “neyin var, iyi misin”
diye. Sanırım bir omuzda uzun

Eskisi gibi üzülmüyorum artık
olur olmaz herşeye herkese.
Baktım yüreğime kim dokunuyor
kim sevildiğimi, değerli olduğumu
hissettiriyor ona kalbimde yer veriyorum.
Yani eskidendi o aptalca fedakârlıklar

Hep böyle oturup yas mı tutacak
sensizliğe şiirlerim...
kaç kalem kırdımsa
dönmüyor o kahrolası gidişin...

Peki ya zamana ne demeli

İçime attıklarım artık dışıma ağır
geliyor.Yoruldum her gün aynı
gülümseyen maskeyi
takmaktan. Biride çıkıp
demiyor “neyin var, iyi misin”
diye. Sanırım bir omuzda uzun

Bir bilsen öyle çok hayal ediyorum ki seni...
Her aklıma gelişinde öyle çok seviniyorum ki
Sanırsın ki içimde kopuyor bir bayram sevinci
Öyle çok giriyorsun ki kanıma
Sanki yüreğimin sesi olmuş bir kapı zili
Her aklıma gelişinde küçük bir çocuk gibi

Bir daha dönmemek üzere
birbirinden uzaklaşan
nefes aralıklarında başlardı ayrılık
ve yürek kaybı kadar ağırdı işte
yitirilenler kalanlar gidenler
ve en çok unutulanın yüreği sızlardı