Şiir bir ebemkuşağı
Mavi, yeşil, sarı, kırmızı
Ansızın hayâl ufkumuzu kuşatır
Şiir henüz doğuma yatmış bir çiçek
Gonca gonca sancılar içinde
Hayata uzanır
Güneş bile her zaman ışık ışık değil,
Kararıyor, örtünüyor, kapanıyor.
Aramıza perde çeken bulutları
Eritip yakmıyor.
Benim gönlümde öyle
Varlık içinde yokluk altın kafes
Kalabalıklar arasında yapayalnız olmak
Masmavi gökler altında Kafdağı’nda yaşamak
Günaydınsız sabahlara uyanmak altın kafes
Altın kafes konuşacakken susmak
bütün a’lar gitsin
b’ler gelsin ne çıkar?
Acılarım senden gelsin al yazmalım
Sevinçlerimizi paylaşalım
Avuçlarımızda kazılı kaderimizi
Karınca kararınca
Balkondaki güzel kız
Anılarımın baş tacı
Gülümsüyor
Mor dağlar uzakta
Okyanus nedir bilmiyor
Saçlarında benli rüzgârlar geziniyor
Anadilim, sevdam benim
Ekip biçtiğim bu
Gündüz güneş, gece ay şahidim
Yâr elinden içtiğim su
Anadilim, sevdam benim
Kalbim çılgın okyanuslar gibi gelgitlerde değil bu akşam
Gözbebeklerimde her mevsime düşmüş resimlerimiz kanatlanıyor
Kulaklarımda adını ve anlamını bilmediğim çın çın türküler
Bana huzur veriyor
Ölçüydü, kafiyeydi benim işim değil bunlar
Ve tekmil neon lâmbaları
Yandılar söndüler
Selâm durdular bana karşı
Bütün gece sabaha kadar
Bak sevdiceğim
Güneş doğdu doğacak zamanlarında şimdi,
Kınalanmış ışıkları elime yüzüme konuyor.
Gözlerime düşüyor sımsıcak gülüşün,
Sabahın muhteşem sessizliğini dinliyorum…
Seninle ekip biçiyorum umut tarlalarımı,
Hüzün türkülerine verdim kendimi
Aylar oldu sen hiç görünmedin
Sensizliğimin darağaçları sıra sıra uzanıyor tan vakti
Hangisine takılacağımı söylemedin
Kanadalı turnalar da görünmez oldu şimdilerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!