Oya Erzurumlu Şiirleri - Şair Oya Erzurumlu

Sadece mutluyken, dualarımız kabul edildiğinde ve isteklerimiz gerçekleştiğinde şükretmek Allah a karşı ne büyük nankörlük.

Ruhum bu gün dört mevsim. Gece,
Yine ben sendeyim
Yine sen de dem olmaya geldim.

Yaptığın yardımı anlatma, sorgulama, yardım ediyorsan karşılığını beklemeden yap ve yardım ettiğin kişinin yüzüne vurma ki Allah katında değerin düşmesin. Bilki yardım ettiğin kişiden karşılığını alamasan da Allah o karşılığı sana misli ile veriyor. Hesapsız yap yapacaklarını Allah bizi çok seviyor…..

Havanın kafası karışık sanki gökyüzü açık ama küçük bir bulut yaramazlık yapıp her kesi ıslatıyor. Sanırım gökyüzü de şakalaşmayı biliyor, şakası sulu olsa da…

Yapraklar yerlerde kurumuş görevini bitirmiş zannederiz ama toprağa dönüp yeni görevine başlayacak ağaçların yaprakları, hatta yeşermiş olanlara hava bile atıyor olabilir. Yaşam da böyle aslında ama biz bir yerler de hata yapıyoruz. Görevlerimizi iyi ya da kötü bitti zannediyoruz, hal bu ki hayat boyu kırılmayan bir zincir var, nefes almaya devam ettiğimiz sürece yaptığımız ve yaşadığımız her şey bir başka nefese dokunuyor aslında. Biz bunu fark ettiğimiz anda ne kadar önemli olduğumuzu anlayacağız.

Benim en yakın arkadaşım zaman, bana sürprizlerle gelen benim için kendini sorgusuz sualsiz feda eden, beni asla yalnız bırakmayan zamanım teşekküre en çok hak eden kıymetlim.

Zaman benim en kıymetli hazinem, en sağlam yol arkadaşım, benimle beni paylaşıyor bir kere, zamanım benim için o kadar değerli ki onu asla boşa harcamıyorum, hayatımın he anını onunla paylaşıyorum arada bir ona gönderme yapıyorum “bana fazla gel bazen yetmiyorsun, biraz yavaşla yapmak istediğim çok şey var” diye. Benden başka zamanla konuşan var mı acaba? çok merak ediyorum.

Her yaşam bir hikayedir, her hikaye ödülü hak eder.

Gece bu gün ışıl ışıl ama “ soğuk be kardeşim ben sevmiyorum soğuğu” derken sokaklarda ayakları çıplak, üşüyen, bir köşeye büzüşmüş, adı varlığı bilinmeyen evsiz insanlar geldi aklıma, sonra utandım aklımdan geçenlerden, utandım kendimden.

Hayata sımsıkı sarılmadım, hiç kimseye vazgeçemeyecek kadar bağlanmadım, kararlarımı asla sorgulatmadım, yaşadıklarımdan öğrendiklerim bu gün ki benim,sınırımı zorlayan insanlar duvara tosladılar hep çünkü sınırı kaldırıp duvarı çoktan örmüştüm, hiç kimseyi aldatmadım, herkes bilmesi gerektiği kadar bildi beni, kimsenin canı hayatı olmadım hiç kimsenin hayatında özel biri olmaya çalışmadım. Haddimi aşmadım hiç, hayatıma ve bana karşı hadlerini aşmalarına da izin vermedim. Çünkü bu benim kendisine saygısını ve sevgisini asla yitirmeyen kadın.