Oya Erzurumlu Şiirleri - Şair Oya Erzurumlu

Kendinize ve size sunulan hayatınıza değer verin.Yaşadıklarınızdan öğrendiğiniz her şeyi piyango olarak görün. Sadece bir kere sevin, bir insanı birden çok severek ikinci şans vererek ona vazgeçilmez hissini tattırmayın. Giden insanın yeri doluyor, kimseyi hayatında saplantı haline getirmeyin. Değerli olan sizsiniz. Beden kadar ruhun ve aklın da temiz ve sakin kalmaya ihtiyacı var bence….

Bir mucize beklerken o mucizenin “ben” olacağını hiç düşünmemiştim….

O kırık dökük hallerim yok mu benim? isteksiz, gönülsüz yaptıklarım. Hani içimden gelmiyor ama hatır gönül var dedikleri, dirinin yoksa da ölünün hatırı var duygusal ya da psikolojik baskısı, bırakamadık şu zoraki gönül işlerini. Hak etmedikleri ilgiyi göstererek tepemize çıkarıp ruhumuzu, gönlümüzü nasıl rahatsız ediyoruz. Adını ne koyarsanız koyun ruhumuza, kırgın gönlümüze işkence ediyoruz. Yazık hadi ölü inandı hatırını saymamıza peki Allah o inanır mı gerçek olmayan gönül işlerine, razı gelir mi kandırmacaya? Bazen atalar sözlerini bencillikleri üzerine söylemiş, işlerine geldiği gibi kazımışlar hafızalara. Biz o sözleri kullanırken, hiç üzerinde kafa yormadan kullanıyoruz hatta hangi atadan çıkmış onu bile bilmiyoruz öyle bir ata var mı ondan bile haberimiz yok. Valla öbür tarafta biz öyle bir şey demedik nerden uydurdunuz diye kovalayabilirler bizi o atalar ( kesin kovalayacaklar kesin!!)

Yazacak çok hikaye anlatacak çok yürek kırgınlığı var ama anlayacak kimse yok.

Her yolun sonunda gideceğin bir yer mutlaka vardır. Yeter ki o yer de seni bekleyen sevdiklerin olsun.

Ey zenginliği bu dünyada kendine amaç edinmiş bencil ve nankör insan doğadan elini çek, çek ki hep böyle güzel ve seyirlik kalsın yeşil…..

Uzaklara baktığımda gördüğüm hiçlik ve yalnızlık değil. Bana altın tepside sunulmuş, mucizelerle dolu muhteşem bir yaşam. İçinde kalbime sakladığım özlemlerim, hatırladığım ve hatırlamadığım anılarım, acılarım, huzurum, mutluluğum….

Mavi renge fena takıntılıyım belki deniz kenarında büyüğüm için, belki beni sakinleştirdiği için bilmiyorum nedenini ama mavi de bir şey var ki beni bana anlatıyor.

Gerçeği yansıtmayan, sahte insanları, sahte yaşamları sevmem, “-mış” gibi yaşayan sahtelikleri sevmem, bırak yüzündeki kırışıklıklar, saçındaki beyazlar, ışıltılar içinde olmayan yaşamın anlatsın senin hikayeni, kendini saklama kendin ol, başkalarının yaşamlarını değil kendi yaşamını olanlarla kabul et ve kendi yaşamını kendin güzelleştir.

Ölmüş numarası yapar gibi yerlere dökerken kuru yapraklarını, yavaş yavaş çiçek açıp yemyeşil yapraklarının arasında göz kırpar meyveleri aslında hayatı nasıl yaşamak gerektiğinin en güzel örneği ders çıkarmayı bilene. Hayatta her son bir başlangıç aslında…Hayatınızdaki köstekleri çıkarın ve yolunuza yanınızda yürümek isteyenlerle devam edin…..