Osman Karadağ 1 Şiirleri - Şair Osman Ka ...

Nerden geldi, nedir nedendir bu sarhoşluk
Aldığım nefeste mi, içtiğim sudan mı nahoşluk
Nasıl kaptım bu hastalığı; miskinlik, başıboşluk
Bir tas su çalmaya yüzüme erinir oldum.

Hadi gel sevdiceğim Gel. Kara gözlüm, gonca gülüm, Kardelenim, menekşem gel. Gel gir artık hayal dünyama Bak: Rüya alemimde neler var Hayal dünyamda neler yaratmadım. Sonsuz hayat vereyim istersen, Ab-ı hayatımdan içireyim. İşte koklanmamış çiçekler açtı gönlümde Söylenmemiş sözler coştu dilimde. Hayal dünyamda derdim yok senden başka. Tek sen yoksun. Birde sen gel, Her şeyimiz tamam olsun. Kurayım ikimize bir cennet... İster huri ol ister melek. İstersen saraylar yaptırayım sana Köşklerde otur istersen Ya da yalılarda. Tarih öncelerine götüreyim Gezdireyim seni Babil Asmalarında. İstanbul’u gezdireyim istersen Orhan Veli’nin şehrini Hiç duymadığın şarkılar söyleyeyim, Şiirler okuyayım sana. Beğenmezsen yenisini yazarım. Dünyayı yeniden yaratmalıyız Her şey ikimiz için olmalı. Kurduğumuz dünyada rüzgar olmamalı, Nefesin esmeli ılık ılık Ve kokun sinmeli kainata, Sesin yankılanmalı hep sonsuzlukta. Çiçekler istediğimiz renkte açmalı, Kokusu teninin kokusunda olmalı hepsinin. Taşlar teninin yumuşaklığında olmalı, Balın tadı dudağının tadında olmalı. Öylesine girmelisin ki hayallerime Işık gibi... Güneş bile sönük kalmalı yanında, Kaybolmuş yıldızlar yolunu bulmalı. Bir gel ki hayal dünyama Geldiğinde zaman durmalı. Gel, ne olursun gel. El ele yaşayalım ıslak caddelerde Karlar yağsa da üstümüze Üşümeyiz el eleyken, yanarız. Sarhoş olayım ne olusun, Bir öp beni. Hayal içinde rüyalar göreyim. Benliğimi al, sen olayım sende. Öyle sarhoş olayım ki; Bütün kainat sen görünsün gözüme. Damarlarımdaki kan coşsun Unutayım her şeyi... Gel öylesine gir ki hayal alemime Dönmek mümkün olmasın gerçeğe. 14.05.1991 Osman KARADAĞ

Dudakların tuzlu su gibi Suya çeker, Sana çeker öptükçe. Kekremsi ayva tadında Ömükçül boz armut gibi özlemin. Yokluğun alkol sanki kanımda, Rakıya çeker, Şaraba çeker dolaştıkça. Kekremsi ayva tadında mazi. Andıkça düğüm düğüm boğazım. Seni, Alın yazım. Bu bekleyiş, bu akşamla. Kaybedeceğini bile bile Düelloya kalkmak zamanla. Osman Karadağ 26.10.1993

An gelir Güneş açar düşüncelerimde Pırıl pırıl arzular Kulaklarımda iyot kokulu dalgaların sesi Birde ıslık düşer dudaklarıma Makamını dahi bilmediğim şarkılardan. Gider de giderim Arzularımın götürdüğü yere kadar. Kimi zaman kara bulutlar kaplar benliğimi İçimde tufanlar kopar Göz bebeklerimin önünde çıldırmış koşuşmalar Birde yıllardır gördüğüm rüyaları yorarım İster istemez, Tarif bile edemediğim... Sinerim sinerim Ta tanıyamadığım yanlarıma kadar. Kah umursamam dünyayı Öylesine vurdumduymaz, Savaşlarmış, talanmış, sömürüymüş, Hastalıklardan ölen çocuklar... Film izler gibi izlerim umursuz Öylesine hissiz, donuk Kutupların buzulları kadar. Sonra birden başlar içimde isyan Birden tüm çirkefliğimle başlar küfürler Ağzım dolusu kadar. Önce kendime, Sonra kimler nasiplendiyse... Lanet ederim çaresizliğe, Kahrederim böyleliğime... Ederde ederim Kendimden dahi nefret edene kadar. İşte böyle bir hal Gelinciğim Buysa yaşamak insanca? İnsan değilim... İnsanlığım; Sana sevdan kadar 17.11.2009

Aslında şu an uyuyor olmalıydım Ve bütün rüyalarım boyunca Şu anki ayaklarımın acısını hissetmeden Soluk soluğa Sana koşuyor olmalıydım Kilometreleri umursamadan. Buna mukabil rüyalar boyunca beraber uyumalıydık Ellerim ellerini tutuyor Saçlarını okşuyor olmalıydı Bir ihtimal öpüyor olmalıydım. Dudağından Seni özlemek o kadar güzel ki Kavuşmayı sabırsızca beklemek bu ortamda... Gün geçtikçe, Azaldıkça zaman, Yaklaştıkça özgürlük.... İnan uyku tutmuyor gözlerimi. Bu yüzden günlerdir gecelerdeyim, Ve gecelerdir gözlerinin misafiriyim. Aslında sensizim ama Senleyim her an. Neyleyim suyun eğime akması gibi Düşüncelerim, fikrim, arzularım sana akıyor. Gündüzleri bendesin, Ve Geceleri de ben Gözlerinin misafiriyim. 08.10.1994 Osman KARADAĞ

Çocuklar... Çocuklar... Benim, senin, bizim olan Çocukken adamlar. Adamken çocuklar... Tek yumurta ikizi gibi birbirine benzeyen Çekik gözlü olanlar ve Onlar: Dilleri; kocaman yürekleri kadar, sevgileri kadar Korkuları küçücük, dünyaları kadar Nefreti bilmezler, öğretemezsinizde Okumak kadar, yazmak kadar... İç dünyalarına kimseyi sokmayanlar Arzularını, özlemlerini sır gibi saklayanlar Ve onlar: Yakışıklı, ve güzeller güzeli; Sevdasına tutulacak kadar. Yoktur inanın! Leyla ‘da, Mecnun ‘da onlar kadar sevgi insana Yunus Emre kadar Mevlana kadar Pir Sultan kadar, can cana... Ama Onlar Saçı biraz okşansın isterler, Gönlü biraz alınsın Bana sor, beni tut, benimle konuş Hatta bana vur derler. Bir tek dokunuş ister. Çocuklar,Çocuklar, Çocuklar... Dokunulmaya muhtaçlar. Atatürk’ü bilirler resimlerinden Açılır gözleri fal taşı kadar Şiirler okurlar bayramlarda, dilleri döndüğünce Düşmanları kovdu derler yurttan, düşmanı bilmezler, düşmanlık bilmezler. Tertemiz yürekleri bir Peygamber kadar. Onlar kirletmedi bu dünyayı böylesine Atmadı nükleer atıkları denizlere Yakmadı ormanları,öldürmedi doğayı Oku, kılıcı, tüfeği, tankı, onlar icat etmedi Onlar başlatmadı dünya savaşlarını milyonların öldüğü, anasız, babasız, yavrusuz kaldığı... Ve Onlar atmadı Hiroşima’ya, Nagazaki ’ye atom bombasını Onlar yakmadı gaz odalarında binlerce insanı Onlar kurşunlamadı, Babasıyla kucağındaki körpecik Filistinliyi Çocuklar, çocuklar,çocuklar... Onlar tertemiz insanlar İşte Onlar: Benim Senin Bizim çocuklarımız Ve Onlar değil Dostluk, kardeşlik, barış engelliyiz... Sevgiden sevdadan özürlüyüz biz... Ve Onlar: Çocuklarımız... Onlar Cennetlik çocuklar. Osman KARADAĞ 18.02.2002

Bazen diyorum ki;
Keşke hiç okutmasaydı babam beni
Hiç okumasaydım
Bir çoban olsaydım Toroslar da:
“Bir elimde değnek,
Sırtımda kepenek,

Bilirim ne fırtınalar kopar ta içinde Ne dertler gamlarla dolusun. Nice göller oluşturdun akan göz yaşlarınla yüreğinde. Ama sen onca eleminle Mevlana kadar gönlü açık Bir ana kadar sabırla dolusun Eğil! Bir bak kendine İnsanların tebessümlerinde İçindeki bütün güzellikler yüzüne yansımış senin... Bana hiç şiir yazmadın diyorsun amma Sen şiir gibi güzelsin Ve şiirlerim de senin kadar iyi değil. 06.03.2009 Osman Karadağ

Dili geçmiş zamanlarda mı kaldı yüklemlerim. Yalnızca o, şu, bu, mu artık şiirlerimin özneleri Belirtisiz nesne mi anlatmaya çalıştıklarım. Öylesine başıboş edatlar mı yalnızca tüm bunlar... Satır başlarında olmasa da; Ne ben gizli özneyim Ne de saklı özneleri, şiirlerimin. Ve Soru işareti değilsin ki cümlelerimin sonunda. Hala arıyor musun? 02.04.2009 Osman KARADAĞ

Şimdi ta uzaklarda Saros Körfezinde Kumsala yazdığım İsmin Hala oradadır belki Dalgalar silmediyse. Ve senin için Deniz kabuklarından yaptığım kolye O unuttuğum yerde Sonsuza dek kalacak belki de Senin haberin olmadan Ve senden habersizce. 09,02,1995