Osman Karadağ 1 Şiirleri - Şair Osman Ka ...

Beni anmışsın dün akşam
Dostlar meclisinde
İçip içip şiirimsilerimi okumuşsun
Bitmiş boş şişelere
Beni hiç bilmeyenlere.
Sonra kayalara fırlatmışsın şişeleri

Yatağım Her gece yollara düşürür beni, Uçarak karanlıkta sana gelirim, Kimse görmez Sen bile. Sonra geri getirir beni, Hiç haberim olmaz. 12,01,1994

Eskiden çılgına dönerdim sesiyle Tamburun, kanunun, kemanın, udun Ta hücrelerime kadar dinlerdim, bitesiye Kederlenirdim, coşardım, mest olurdum. Şimdi sazların üstadı çalsa hüzzamı Seni düşünüyorsam sessizlik istiyor kapatıyorum Ya da sımsıkı tutuyorum iki kulağımı Hatıralarımda senin sesini dinliyorum. Sesin en şen nağmelerden güzel Kolların bir liman huzur bulduğum Gülüşün şarkıları susturur, ömre bedel Yaşama sebebimsin, baharım şiirim, mutluluğum. Çık gel bu yalnızlığımda ne olur çal kapımı Uşşak makamı şarkılar beni avutmadı Sussun tüm sazlar, sussun hep yalnızlık makamı Haykır kulağıma, muştula busenle vuslatı. Bin şarkıyı bin huri bin sazla çalsa en sevdiğim Her şeyim tamam olsun her gün bayram sabahları Sen olmadıkça her yer cehennemdir bana Gelinciğim Sen cennetimsin, ömrümün kür-dili hicazkarı. 25.04.1997 Osman KARADAĞ

Ne gördüm biliyor musunuz? Çarşıda; Komşu kızını gördüm, Biriyle geziyordu kol kola. Ar namus kalmamış hayasızda. Ne olmasını beklerdin daha, Saldım çayıra mevlam kayıra. Yapabilir miydi bunu? Babası erkek olsa. Şşt baksana şu geçen yavruya, Ah bir girse koynuma! Milyarlar borcum olsun, Borçluyum demem Allah’ıma. 15,02,1994

Kendimi yazdım sayfanın tam ortasına
Sonra oturup boş sayfaya
Bomboş gözlerle baktım
Yarı sarhoş, yarı acı dolu
Biraz isyan, biraz coşkulu
Sonra yanıma yazdım acımı

Ne tuhaf şey özlemek: Her şeyi ama her şeyi, özgürlük adına. Dağlara çıkmayı, Sarhoş olmayı zil zurna, Kusarcasına... Kızgın güneşin altında saatlerce... Birkaç balık için yanmayı... Islık çalarak gezmeyi, Öylesine, amaçsız, umarsız... Ve seni özlemek kilometrelerce uzaktan... Ne tuhaf şey özlemek. Ne tuhaf. Neler neler geliyor insanın aklına... Güzelim hayallerin arasına kötü düşünceler giriveriyor, Damdan düşer gibi, Bıçak keser gibi... Oysa ki şu an seninle aynı şehirde olmak Aynı havayı solumak varken; Arada yüzlerce kilometre... Çıldıracakmış gibi oluyor insan. Ne tuhaf şey özlemek bu ortamda. Hiçbir şartı sen yaratamıyorsun. Tercih şansın bile yok... Neden bu ayrılık bu yasaklar... Alıp başını gitmek yasak özgürce Ne dağlara... Ne balığa... Ne sevdiğine Hayatın tam yaşanılası zamanında Nedendir bunca ayrılık... Ve ben böylesine asiyken... Pişman olacağım şeyler yapmaktan korkuyorum Anlamsızlığımdan kurtulmak için. Özledim seni Tariflerle anlatılacak gibi değil. Bildiğim bütün kavramları, Bütün kelimeleri birbirine katsam. Hiç yazılmamış şiirler düzsem sana... En hisli duygularım bile yetersiz kalır. İnan İçimdeki özlem ifade edilecek gibi değil. Eğer ki sana bu kadar bağlanmasaydım Düşünmezdim seni gece gündüz. Sevmezdim saçlarını sever gibi Karanlık geceleri.. Bütün bu çaresizliğimde Bir kor gibi yakarken özlemin içimi Yokluğun umursanmayacak gibi değil. Eksiğim, hep yarımım, Günlerim hep zarar yokluğunda. Sen ey yaşamak kadar güzel kadın: Özgürlüğüm,sabrım, takatim, Sen ey özlediğim kadın Mantığım meyil tutmuş sana Seni seviyorum. 23.09.1994 Osman Karadağ

Ruhlarımız ölümsüzse eğer Ölümlü duygularımızı anlar mı hiç. Ölümsüzlük imkansızsa eğer Ve ölümü özlerse ölümlü Ruh özlemi anlar mı hiç. Kalplerimiz de ölümlüyse Mutluluk ruhumuza huzur veriyorsa Ya kalp ölümsüz Yada ruhlarımız ölümlü... Bir karışıklık var bu felsefede. 17,08,1993

Belki rüyamda ki şiir sensin. Gözlerin esin olup, Kalemimden dökülüvereceksin. Bir tomurcuksun. Rengi meçhul... İlanı aşk edercesine belki, Beyaz gül olup- Açıvereceksin 15.11.1997 Osman Karadağ

Neden yürüyorken Herkes bana bakıyor diye düşünüp, Kendimi toparlıyorum sanarak Biraz daha acayip yürüyorum. 17,08,1993

Uykusuz gecelerim böyle miydi eskiden... Penceremde taa Akdeniz... İyot kokardı buram buram gecemiz. Evin üstünde uyurdum... Yıldızları örterdim üstüme, Aya koyardım başımı, Meltem rüzgarları silerdi terimi, ıslak rüyalarımın Çam ağaçlarındaki cırcır böceklerinin melodisini duyardım Ta uzaktan la diyez, Ve kurbağaların. Şimdi uykusuz gecelerimde duvarlar Sağım solum ve üstüm.. Odam duvar Bahçem duvar Penceremde karşı duvar... Dört duvar içindeyim uykusuzluğumda Sanki beni boğuyorlar. Osman KARADAĞ 08.03.2009