Osman Karadağ 1 Şiirleri - Şair Osman Ka ...

Sensizliğin gecelerinde karanlık odamda uyku tutmuyor beni, Yalnızca göz bebeklerimin parlamasını görüyorum, Durup durup aklıma geliyor gülüşün, Suskun bakışlarını hatırlıyorum, gözlerime baktığımda, Aynada... Uykuya dalmışken cümle alem, Ben dolaşmaktayım bir o yana bir bu yana Efkar dağıtıyorum güya; Bir elimde sigara,diğerinde rakı bardağı, Sonra isyan ediyorum acizliğime, Saçlarımı yoluyorum... Bir ara bir ağrı giriyor sol böbreğime, saplanmış gibi bıçak Seni unutmuşluğum ve yalancıktan uykum dağılıveriyor. Ağrılar yayılırken böbreğimden tüm bedenime Elimi sokup, ta içime Çıkarıp atasım geliyor, senin özleminle, sol böbreğimi... Bak işte kıvranıyorum, İşte çıldırıyorum özlemekten, Yine sabah oldu, acılar içinde bak... Sensizliğin sabahında gel de gör halimi. 28.10.1994 Osman KARADAĞ

Bir gün balık, Bir gün ormanda mantar toplarken, Bir yeşil ördeğin peşinden günlerce koşarken, Dere, tepe, bataklık dinlemeden... Özgürken yüreğim... Bir yere bağlanıp kalmaktan korkarken, Çoğu zamanları... Evlenip çoluk çocuğa karışıp ta: Esiri olmak geçim derdinin. Kalakalmak tek bir şehirde... Denizden uzak... Ormandan uzak... Ufuklardan uzak... İyot kokularından uzak sabahları. Ve şimdide Alışmak, kanıksamak bu şehri... Bağlanmak hiç gitmemecesine, Ağaçsız da... Denizsiz de... Ufuksuz da olsa, Kömür kokularıyla bile... Önce memleketim gelir aklıma, Denizi özledikçe. Sonra İstanbul. Ah İstanbul! nerden düşer fikrime Hiç hesapsız.. Özgür yüreğim. Özgür yanım... Kırılan bir cam gibi. Hala parçalanır içimde 05.01.2009

Tekrar gülücükler göreceksiniz yüzümde
Hele bir bahar gelsin
Hele bir aydınlatsın güneş, yakarcasına beni
Hele bir aydınlığın yolu açılsın ülkemde...
O pırıl pırıl günde
Göreceksiniz

Sanmayın ki uyuyunca, Hemencecik sabah oluyor. İlk rüyayla birlikte Düşerim yollara... Mut, Karaman, Konya. Ha vardım Eskişehir’e Varacağım ha. Birden sabah oluyor, Yollar bitmek bilmiyor... Kaç gecedir acaba Bu ne biçim rüya. 11.01.1994 Osman Karadağ

Bir çiy damlası olsam karanlığında ayın Zerre zerre yağsam saçlarına Aksam gerdanından göğsüne, Niagara’ymışcasına Ürpersen, titresen, irkilsen. Bir bebeği öper gibi masum Öpsem dudaklarından ve her bir yerinden Rüyaların boyunca Yansan, kavrulsan Sahra çölünde kalmışçasına Suyun olsam yudum yudum bana kansan. Hoyrat ellerim şuh bedeninde, Kucak dolusu, gelincik toplar gibi Fısıltılarım ezgi olsa kulaklarında Türküler söyleyerek gezer gibi Anadolu’nun bozkırlarında, Dudak dudak teninde dolaşsam. Sonra toprağın yangısı gibi yansan Yağmur olup çisil çisil yağsam sana Hamurlaşsak, karışsak, yoğrulsak... Şehvetin zirvesindeymişçesine bir olsak Hiç uyanmadan Hiç korkmadan. Hiç umursamadan. 11.05.2009

Biliyor musunuz? Beni endişelerimin çokluğuyla eleştirenler, Artık eskisi gibi İnce düşüncelere dalmayacağım. Korkularım olmayacak gelecekten. İşşizlik, Yokluk, açlık, Bakkal manav sorunum olmayacak Otobüslerde ezilmeler İşyerlerinde küfürler Kira derdim olmayacak. Benim için endişelenmeyin. Bende artık; İnsanları önemsemeyeceğim Vatan umurumda olmayacak. Bol bol yalan söyleyeceğim Milyonların karşısında, Utanmayacağım. Çevrem yalakalarla dolacak Elimi ayağımı öpecekler Hediyeler getirecekler, Mest olacağım. Anlatacağım, Bende siyasete atılacağım. Bir sandalye kaptım mı Böyükler kıraathanesinden... Hiç kimseyi görmeyecek Hiçbir sesi duymayacağım. Tek derdim; Sandalyemin yeri olacak Arada sırada küseceğim diğerlerine Oyuna beni de almadılar diye... Tabi ki bu aralar da Küpümü doldurup taşıracağım, Tüyü bitmemişlerin haklarıyla. Yani, Anlayacağınız... Karar verdim: Ben, BÖYÜK adam olacağım 30,07,1993

Bilir misiniz hiç ormanda gezmeyenler
Çisil çisil yağmurda nasıl da kokar çam sakızları,
Çimenler,
Ballı harnuplar
Ağaçlardan taşlara dökülürken,
Yıldırımdan kırılmış koca ağaç dalında nasıl işbaşındadır

Sana bazı sırlarımı söyleyeceğim Dinle! Her gece milyonlarca yıldız yaparım ben, Serperim gökyüzüne. Bazen ayın bir yarısını da ben koparırım Sıkılınca... Ayrıca biliyor musun? Mısır’a piramitleri ben diktim, Amerika’yı ben keşfettim, Uzaya ilk adımı ben attım, Atlas okyanusunun en çukuruna ben indim... Diyeceğim ki ben Orhan VELİ ’ yim, DALGA’yı ben yazdım. Biliyorum kahkahalarla güleceksin bu yalanlarıma. Ama Bir an kendimi tutamayıp; Sana sırılsıklam sevdalandığımı söyleyeceğim. İşte o zaman şaşırıp kalacaksın. Osman Karadağ 28.09.1993

Heybeti yoktur Quin Elizabeth zırhlısının
Ocean yada Agamemnon’un
Boğaza gömülen Bouvet’in
Dimağlara durgunluk veren
Sesiyle yedi cihanı ürküten
Turgut Reis tabyası kadar...

Gel de isyan etme
Gün gün giderken geriye
Kara çarşaf dolarken birileri, ülkemin geleceğine
Perdeler çekilirken güneşimin önüne...
Gel de içme.
Hırsızı arsızı olmuşken bey