Osman Karadağ 1 Şiirleri - Şair Osman Ka ...

Acıkmışım,
Susamışım,
Uykusamışım,

Rüyalarımda sana koşmaktan.

Bir bakabilsek Mustafa’nın gözleriyle dünyaya
Bir görebilsek insanı bakışlarında
Kemal olabilmemiz zaten imkansız.
Bari yaşayabilsek,
O’nun ulusu olabilsek, hür, ülkesinde...
Vatan namına,

Bu özlem bir Güneş Bense kardan adam, Ağustos ayında. Ne hale gelmişim... Tahmin edersiniz. 30,08,1993

Küçücüktüm Daha ilk okula bile gitmiyordum Çok iyi hatırlıyorum, hatta unutamıyorum Sokakta oynarken Elinde kara çantalı bir adam Bağırarak girdi mahalleye Adama gülüyordum Çantası kendisinden büyük diye. Bir nara attı; Sünnetçiiiiiii Ben hala gülüyordum Sonra babam geldi Kucakladı götürdü beni O kocaman kara çantalı adama... Beş on dakikada oldu her şey, Babamın sevip okşamaları ve Adamın sararmış dişleriyle gülümseyip Afferin sözleri arasında olup bitiverdi. Dediler ki “erkek oldun” Dedim ya beş on dakikada oldu bitti her şey Ne sünnet olacağım belliydi önceden, Ne sünnet düğünüm oldu şatafatlı. Ne de kirvelerim vardı Baba yarısı denilen. Öylesine bir sünnetti işte Beş on dakikada bitti. 15.Temmuz.1993

Sev de; Sen sultanı ol hayatımın. Ben kulu olurum Senin saltanatının 17.03.1997 Osman KARADAĞ

Neden böylesin
İki büklüm, el pençe divan;
Çin işkencesinden beter...
Mahpus düşüncelere girmişsin...
Yine bir kurtarıcı mı beklersin,
Yeni bir kahraman...

Bunu bilmek zorunda değilsin. Ama bilesin istiyorum. Tanrım: Düşüncelerim yüzünden Beni affetmez derken; İzin verdi şiirlerime Seni yarattım kalemimle. Sen en büyük eserim, Sen benim şaheserimsin. Bunu bilmek zorunda değilsin. Ama bilesin istiyorum. 30,08,1993

Bazen
Değişik işlerle meşgul olurken
-Olta bağlamak gibi-
İşin inceliğini ve batan iğnenin acısını unutup
Seni düşünmenin
Bana büyük mutluluk verdiğini;

İçip içip seni çiziyorum düşünceme.
Sonra bir başıma oturup,
Bomboş gecelere seni anlatıyorum.
Gözlerim karanlığı
Ve aramızdaki mesafeyi delip geçiyor...
Seni seyrediyorum.

-Yol- Mola verdim Torosların eteklerinde Çıkıp kocaman bir kayanın üzerine Tütün içerken hayretler içinde Kayanın üzerindeki yaban karanfillerini sevdim Akdeniz’in dalga sesinden ve iyot kokusundan uzak. -Özlem- Ama nasıl bir iş ise bu Farid Farjat’ın kemanını dinlemek arzuladım O imkansızlıklar ortasında, Piyano eşliğinde. Parmaklarım dizlerime dokundu tuş niyetine Gözlerim kapalı, kulağımda keman sesi Parmaklarımda piyano... Yankılanırken sessizlikte notalar bir o taraftan, bir bu taraftan, Bir ıslık olup dudaklarımdan ‘’Sarı yaylam’’ türküsüne dönüşüverdi. Özlemlerimin esaretinden kurtardı Çiğdemleri okşayarak... -Akşam- Farkı yok ki akşamların Zifiri karanlık, keskin soğuk, Meşe kömüründe kuzu göbeği, önceleri hiç tadılmamışçasına Rakı hep aynı rakı amma; Baş ağrıları da yok yarınlarının. -Sabah- Kekik kokusunu katıp önüne rüzgar Boğazdan esip gelir, kapıma, pencereme Bardağımda adaçayı buram buram... İnanın bir büyükten farksızdır sabah sarhoşluğu Torosların. -Dağ evi- Çatısı ardıç kabuklarıyla örtülü Yayla evinin belgisinde asılı duran Dünya savaşlarından da eski dolma tüfeğe elim gitmedi -katliamları anımsattığı için- Sırf savaşlara inat Bütün tavşanlar azat şimdi. -Gurur-kibir- Sonra acayip bir içsel rahatlamayla Gururlanmadım da değil hani egomla... Olsun Bu kadarcıkta kibrin zararı olmaz duygularıma. 30,04,2009