Osman Balkıs Şiirleri - Şair Osman Balkıs

(Kanla Kirlenen Kutsal)

İçimde kangrenleşmiş yara,Filistin,
Her gün deşildikçe deşilir durur.
Tenimde güvercinler,çocuklar vurulur,
Ve salyalı köpekler mescidime karşı ulur,

Giriş
Ah,Ortadoğu,Ademi doğuran toprak.
Ve Filistin,resullerin doğumevi, kutsanan ülke.
Senden kanatlandı güvercinler,rüzgarlar
O kutlu haberleri,tohumları yeryüzüne taşıyarak.

Yüzkırk mevsimi geçmişim bir solukta.
Ruhum solgun takvimler arşivi.
Ne yağmur olup bozkırları diriltmişim.
Ne de yağmurlarla dirilen bozkırlar olmuşum.
Gök her zaman gri bir renk almıştır gözbebeğimde,
Sigara dumanı gibi acı, bahçelerden yayılan kokular.

Helezonik yürüyüştür Mavera,
Göğün bahçelerine tırmanış.
Mistiğin iğde çiçeklerinde,
Ağır ve temkinli ve derin ve uyanış.
Şerha şerha açılan pembe tüller
Gonca güllerden geçerek,

Ben yağmurdan sonra gelenim.
Gökyüzünün güneş yüzlü çocuğu.
Güllerin kırmızısında ben varım,biliyor musun?
Ben yağmurlarla gelen,rüzgarlarla gidenim.

Bahar gelip karları eriyince yüce dağların,

Adamlar gördüm debdebesinde saltanatın
Saltanatlar, kuş konmaz kervan geçmez şimdi.
Tarihe ayak izini bırakmamış destansı atın
Esamesi boz eşekle aynı merada okunur.

M.Akif İNAN'a

Akif'im muhacirim.
Seni ilk kez Malatya'da görmüştüm.
Gözlerin dalgın,sesin uzakların yankısı,
Bakışların Harran gibi ucsuz bucaksız,

Günü ağaçların dallarına mı assak?
Üzerimizde yorgunluğu uzun kışların.
Zerdali çiçeklerini desen mi yapsak?
İçimizde solgunluğu eski resimlerin.
Demlenen akşamları bahar günlerinin
Ergen çağıltılarına mı kapılsak?

Gözlerinde bahar var,dudaklarında yaz,
Gel baygın bakışlım,gel etme naz.
Çalarken şarkımızı bir kırık saz,
Leylak açtı,leylek geldi gelmelisin.

Mahşeri çoklukta yalnızlıktır yaşıyorum,

Üşüdü mü ellerin
Buzdan bir yogan altında sarıldın mı yüreğine
Yürek kardelen inadında
Meydan okuyuş zemherilerin sevdasızlığına
Üşüdü mü umudun