Osman Balkıs Şiirleri - Şair Osman Balkıs

Anı biriktirmek hayatı ciddiye almak demektir
Ciddiyet yüksek gerilim hattıdır
Uçan kuşunu öldürür ruhunun

Yaşamak istiyorsan geçtiğin yolları unutacaksın

Heybeme hayat adına kurutulmuş güller koydum
Kırık cam parçaları acıların hafızasını taze tutmak için
Dipsiz bir okyanus yutkunuşlara dair
Bir kaç şiir
Umudun bacısını ayartmak

Ben senin kırılgan çiçeğinim
Sen toprağım
Kökümle damar damar emdiğim
Yapraklarımdaki serin yağmur

Soluksuz kalınca hayat karşısında

Ne güzel kelime
Önsüz, ortasız, ardısız
Sadece anne.
Sıcacık.

08.05.20022/İstanbul

Ey ruhumun bozkırında açan ilk kardelenim
Hangi dağların ardında oyalanıyor bahar
Çatısında kulbe-i ahzanımın bir telaş bir rüzgar var
Gelenim mi var gidenim mi var bilmeyenim
Kuduruk bulutlarla dolu dizgin bir nevruz bekleyenim

Ufukta ne bir gemi var ne de bir sandal
Şu karşı kıyıda bir bekleyenim var
Soğuk poyrazlarla titreyen bir kırık dal
İyot kokulu denize doğru bir şiir mırıldar

‘’Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden

İşte melankoli bir kızıl akşam ve yarın ayrılık (O)
Gönlümde sevginle, karanlığın esrarı iç içe (C)
Bir yerde değil kafayı bulmak, aslolan sabaha dek ağlamak. (M)
Hüzün saatleridir,yaprak hışırtısında yaşanan,gülmek yasak (O)
Derin düşüncelere daldım yine sensiz,yalnız ve hüzünlü (C)
Sen Ben O,ağlıyoruz işte bedenler hasta gönüller yasta…(M)

Beynimi çıkarıp seni düşünesim var
Kalbimle akletmem seni
Seni mantık labirentlerinden uzak
Bilinmezliğin sadeliğinde bilesim var

Bu beka savaşında can almazsan bil ki kalırsın bican
Diren diril kır zincirlerini ki yaşasın can Azerbaycan

27/09/2020 İstanbul

Çiçekleri öpmek merhameti çoğaltır
Kuşlarla konuşmağı gerektirir şairlik
Ağaçlara selam olsun
Selam sana karınca
Rızkın bol olsun