Osman Balkıs Şiirleri - Şair Osman Balkıs

Yaralarına zamanı sür iyileşir
Her mevsim bir reçete sunar sana
Sana baharın ilkinde kardelen
Umudu aşılar
Kırlarda cıvıl cıvıl ötüşen kuşların

Sis sır saklarmış naftalin kokan sandıklarında zamanın
Her tohum bir ormanın rüyasına gebe

Sırrı dökülmüş aynalarda gizlidir
Kağnı izlerinin yüzlerimizde gittikçe kaybolan
Yaşamak adına tüm bildiklerimiz

Bir şehirden kaçtım ki
Gök gri
Yer kil
Kilden kübik şekil
Pencerelerde mutsuz insan resimleri
Sokaklar ölü kadın tortuları

Seni yalnızlığımda mayaladım
Sen benim tenhada günahım
Kuytularda mırıldandığım şiir
Yırtık ruhumun yaması
Teni tenimle güzelleşen
Köylü çocuk gülüşü

Soruyorlar neden hep aşk şiirleri yazdığımı
Suya dokunsam su kirli
Sabun kaydırır ayaklarımı
Dokunsam eğer suya sabuna
Kan sıçrar ekmeğe
Bir çocuğun gülüşü murdar olur

Rahvan atların ayak sesleridir saatlerin tik takları
Oysa yılkı atların rüzgarıyla gelmeni bekliyorum bu istasyonda

08/01/2019 İstanbul

Ah bir kurtulabilsem tiryakiliklerimden
Sen sigara ve akşam
Şiir yazmasam
Yaşamayı öğrensem
Öğrensem yeni baştan

Sanma ki kam-ı dil-i şeyda içundür
Aşkımız cism-i canana hiç değildür
Bir hikmet-i haldır tutuşur kalbimizde
Lezzet-i ruh büryan iden har-ı nardadır

Nakkaş-ı kelamdır erbab-ı şiir

Bugün biraz seni dolaştım
Yamaçlarında çiçek topladım yanaklarının
Dudağının kıyısında kızıl güller
Bir ara kayboldum gözlerinde
Gözlerin derin denizlere davet eder

Sen şiirimin kadınısın
Mısra gibi nazlı
Kafiye kadar güzel
Dudakların berceste
Bir ceylan sıçrar yüreğimden