Osman Balkıs Şiirleri - Şair Osman Balkıs

Çöldü
Geceydi
Çölde geceydi
Nur dağında heyecan
Karanlığı dalga dalga aydınlatacak

Ey bir uygarlığın ışıltısına pervane
Kirlenen bembeyaz güvercinler ki
Kurşuni kubbelerinde kadim camilerin
Masmavi atlas gökyüzleri müteheyyil

Afyonu ile sarhoş rutubetli dehlizlerinde

Ufkun sisli de olsa geleceğe dair
Heyben hep hayat dolu bulunsun
Bir ekmek iki kanat ve bir yürek vasair

31/12/2018İstanbul

Sana kışın gel desem bencillik olur
Kar olur boran olur
Üşür naif ellerin
En iyisi ilkbaharda gel
Tomurcuklanan güneşler sunayım sana

İncesin
Bir lirik şiire benziyor inceliğin
Dudakların berceste
Saçların aruzun raksı rüzgârlı havalarda
Hüzzam bir şarkıdır suskunluğun

Bütün saatleri kırın
Fırlatıp atın yörüngelerdeki her şeyi.
Dinsin bu korkunç uğultu,
Bu çaresizlik,bu yıkılış,bu ölüm.
Yaşamak bende son umuttu,
Onu da saatler yuttu.

Giderayak söylenmiş bir şiirdi
Silik bir gökyüzünde
Eylüle dair sana söylediklerim

Anlamsızdı anlayan olmadı
Giderayak sevdalara aitti

Gölgemi dahi bırakarak gidesim var buralardan
Sen beni dağa çağırıyorsun
Granit kayalıklara
Bir yanı pürüzsüz gün gibi parıldar
Bir yanı keskin bir uçurum
Bir yandan ince ince yağıyor kar

Her an ölüm duygusu alev alev yakıyorken bizi
Hangi gökdelenin gölgesi serinletir içimizi
Ey koca kent bükülmüş belinden utan
Dik tutar belki diri tutmaz
Mermer sütunlu şehirlerde

Onulmaz bir derdiniz
İşittiremediğiniz şikayetiniz mi var
Bakın gökyüzüne bir dakika sessiz
Yapabileceklerinizden umutsuz