Osman Akçay Şiirleri - Şair Osman Akçay

“Oğuz’un uykusu derindir, bıçak kemiğe dayanmadıkça uyanmaz” Dede Korkut


Söyleyin nedir soyunuz
Ermeni mi Rum musunuz?
Kısacık kalır boyunuz

Kadın rahmine
Önce mucize düşer
Büyür bedende

Bir bebek doğar
O an bir anne doğar

Mis gibi kokar
Böğürtlen çiçekleri
Işık Dağında

Başka kimse yok
Yalnız ben buradayım

Yunan’ın yaptığı canları sıktı
Taciz ateşinden milletim bıktı
Miçotakis zaten soytarı çıktı
Bir gece ansızın gelebiliriz

İnsanlık düşmanı bota dayandı

Nedense hoşlanmadın birlikte çağlamaktan
Koşarım sana doğru yeter bir işaretin

Kurudu gözpınarım durmadan ağlamaktan
Yine de vazgeçmedin kalbimi dağlamaktan
Oysa ben usanmadım hep umut bağlamaktan

Akşam yemeğinde
Kaseme bir pinçik sabır
Ve bol kepçe özlemini kat
Bir tabak dolusu sevda sun peşi sıra
Üzerine avuç avuç huzur dökerek
Yanında koca bir dilim sevgi kes yüreğinden

Kömürlükteydi o, tozlu bir rafta
Elleri kopuktu, göğsü yamalı
Sarıldığı kollar, yoktu etrafta
Kırıktı yüreği, gamdan olmalı

Saçları solmuştu, dökülmüş tel tel

Sünni benim, Alevi benim, özüm Müslüman
Cami benim, Cemevi benim, gönlümde iman
Candır Ali, Haydar-ı Kerrar, sevgisi umman
Ayet der ki: Müminler kardeş. Budur tek ferman
Bir olalım, iri olalım, diri olalım

Sana âşıktım
Şimdi müşterin oldum
Bir pide getir

Kıymalı ve kaşarlı
Yanında soğuk ayran

Damlayı değersiz gören, insan elbet şaşırır
Son damla beraberinde, okyanuslar taşırır

Tek pirinç tasarruf etsen, insanlık ihya olur
Aksine israf yapınca, kişi sefalet bulur