Osman Akçay Şiirleri - Şair Osman Akçay

Hava soğuktu
Sokakta kimse yoktu
Vakit şafakta

Kalbimde sönmüş kandil
Kandilde ayrılıklar

Benim küçücük bir mezherem var
İçinde renk renk çiçekler açar
Etrafa güzel kokular yayar
Üstünde vız vız uçar arılar

Benim minicik bir kümesim var

Bitmeden fecir
Açılır zincir
Kılınır sabah
Alınır ecir

Geçince zeval

Atmaca kovalarken beyaz bir güvercini
Balkondan içeriye uçtu o can havliyle
Atmaca umutsuzca yükseldi bulutlara
Güvercin kurtulsa da korkmuş ve titriyordu

Elime aldım onu tüylerini okşadım

Fani dünya dediğin durmaksızın döner hep
Kefenlerler bedeni bulunmaz kefende cep

Kavursa da sıcaklar bunaltsa da bizi yaz
Teşhirci insanlarla yazlar kışlardan ayaz

Bu akşam kederliyim içimde bir sancı var
Martılar gökyüzünde hüzün içinde uçar
Bahçemde kelebekler hepsi öfkemden kaçar
…Bilmedim bilemezdim dertle dolacağımı
…Bilmedim bilemezdim böyle solacağımı

“Oğuz’un uykusu derindir, bıçak kemiğe dayanmadıkça uyanmaz” Dede Korkut


Söyleyin nedir soyunuz
Ermeni mi Rum musunuz?
Kısacık kalır boyunuz

Kadın rahmine
Önce mucize düşer
Büyür bedende

Bir bebek doğar
O an bir anne doğar

Mis gibi kokar
Böğürtlen çiçekleri
Işık Dağında

Başka kimse yok
Yalnız ben buradayım

Yunan’ın yaptığı canları sıktı
Taciz ateşinden milletim bıktı
Miçotakis zaten soytarı çıktı
Bir gece ansızın gelebiliriz

İnsanlık düşmanı bota dayandı