Osman Akçay Şiirleri - Şair Osman Akçay

Ülkemde on ili çift deprem vurdu
Acılar kapladı koskoca yurdu
Feryatla figanla tüm kalpler durdu
İçimi Rahman’a döktüm ağladım

On binler enkazda kaldı besbelli

İnsanın aynı olmaz haletiruhiyesi
Bugün yalnızlığımın seneidevriyesi
Teselli edemiyor yârin battaniyesi
Sıkı sarınsam da yok kıymetiharbiyesi

Sevenler tam yanmalı sevdanın ateşinde

Kalp buz tutmuşsa
Gökyüzünü siyah balonlar kaplar
Mevsimin ne önemi var
Ah be gülüm
Ha güz olmuş ha bahar

Bartın’da ne güzel şafak söküyor
Küre dağlarına duman çöküyor
Kayın ağaçları yaprak döküyor
Gel de kahır etme geçen günlere

Görünce tutuldum hilal kaşına

Gencecik yaşında edilir hicret
Anaya, babaya kalınır hasret
Çaresiz yüreğe denilir sabret
Gözler iki çeşme yurttan ayrılır

Garipler hayali peşinde koşar

Affeyle Allah

Ruhum bedenimi bir gün terk eder
Bedenim çürürken ruh göğe gider
Amelim mizanda acaba ne der

Tıpkı bir ahtapot gibi
Yumuşacıktır görünüşte jelibon kıvamında
Üç tane kalbiyle üç ayrı kişiye umut verip
Gülücükler dağıtır yapay dünyasında

Akdeniz sahilleri, gelgitlerle kudurur
Dalgalar yükseldikçe, heyecandan kalp durur
Yakında sıra sıra, portakal bahçeleri
Uzandıkça gölgesi, ta falezlere vurur
Her gönlü esir alır, deniz kokan Akdeniz

Yüreğimin derin vadilerine
Düşünce tuzlu bulutlar
Aklım beynimi terk etti,
Koca bir tuvale çizilen
Kızıl ufuklara doğru
Kör kurşun hayaller peşinde.

Senle karşılasam ben ilkbaharı
Bir kelebek olsan bense bir arı
El ele tutuşup uçsak yukarı
Birlikte geçirsek tüm akşamları