Orhan Sönmez Şiirleri - Şair Orhan Sönmez

Ne yapayım ey gönül doğan güneşi
Baharın yağmuru islatmaz artık beni
Bu sevdanın bulunurmu başka bir eşi
Yüreğim isyankâr derdim çoktur gülüm

Hasret limanına doguşdan demir atmışım

Artık fukaralar Mezara Gömüldü
Medet Yarab Külliyenin Eline kaldık
Eyilerde Dünyadan göçtüpde Gitdi
İtibar itibar Diyenlerin Diline kaldık

Rüşvet ile Haramla Kazandılar Serveti

Soruları sor da istedigimiz soru olsun
Köylü ne bilsin babam külliye bilir
Yogurt beyazmı tomates kırmızımı
Biz ne bilek babam iradeyi külliye bilir

İkibin üçyüz olmuş abo asgari ücret

Yaradan Rabbin açık açık sana emri var
Mümin olan elbet bu emre hemen uyar
Gerçekler ortada durur bak gör aşikâr
Hala eksi ile artıyı arıyor müslümanlar

Düşünürüm kendi kendime arada bazen

Kahbeler yoluma tuzak kurdular
Dallarımı kökünden vurdu kırdılar
Beni kimsesiz öksüz garip sandılar
Halım harap oldu nerdesin be ana

sanma ben çok üzülürüm duyunca
Çileni çekmeden sende ölemiyesin
Öfkem ile ciğerlerin hep parcalansın
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin

Bir çare oturup köşemde kaldım

Hala alışmadım bu yalan dünyaya
Çigdemi çiçegi peteği balı özledim
Bazen traktörle bazen tabanyayla
Pöyrege gittiğim uzun yolu özledim

Çalışın sokaklarında koşmayı
Türkan abamın pişirdigi yufkayı
Fittirigin attıgı eşsız kah kahayı
Özlüyorum yine çocuk olmayı

Halaların masenin oglu diye bagırması

SEBEBİ
Demir yollarında İşe giderken
Ciğerdeki uru fark etmedi erken
Muayene cihaz biyopsi derken
Kimdir bilin bunun söylen sebebi

Beli daraçıktı giysisinin sırtı açıktı
Yazlık elbiseni yıllarca unutamadım
Gül yüzüne bakan bir daha bakardı
Gamzeli gülüşünü hala unutamadım

Bana kır oglan derdin genç yaşımda