Mesafeler kapı önü,
Dudakların dudaklarıma hazır ve nazır..
İki şehir, bir adam bir kadın ve umutlar…
Zamanı durdurmak bizim elimizde..
Korkmadan herşeye inat kavuşmalı yasaklar,
Anı yaşamalı kadınlar
Ben Şair, Sen Şiir
Sonumuz Bellidir...
Aşk Yasak, Kavuşmak Tuzak
Tutuklu Kalan Bir Hikayedir...
Erkek ADAM olamadıktan sonra,
Kız KADIN kavramını yakalayamadıktan sonra,
AŞK onlara yasaklanmalı...
Olamazdık Seninle… Yasaklar Şehrinin iki sevgilisiydik biz.
Biz hep ağlardık seninle acı içimizi sarmıştı,
Gözyaşı en çok bahar mevsimine yakışırdı,
Önce tenimize sonra, Yağmurlarla karışırdı,
Kavuşsak ağlar, Sarılsak yine ağlardık biz…
Gözyaşlarını her sildiğim de yüzünde baharları görürdüm ben..
Her gece yatağımın köşesine
Gözlerim kapanır kapanmaz parmaklarımla ismini yazıyorum...
O benimle olmalıydı diyorum o benimle...
Sonra içimdeki o acıyla uyuya kalıyorum...
Acıyorum kendime sabah uyandığımda yüzüme bile bakamıyorum...
Sahi sevdiniz mi siz?
Hiç bakıyor musun takvimlere aylar yılları kovalıyor,
Gidişinin ardından mevsimler bile karışık
Bazen yazın ortasında kışı,
Bazende kışın ortasında yazı,
İlki sonu baharı sorma onlara hep küs yaşıyorum…
Zaman neden kavram hep düşmanımızdı
papatya mevsimi geliyor... sana benzeyen şarkılar içindeyim. üstüm başım aşk... kavuşamadığımız günlere inat hala seni deliler gibi seviyorum ve yine sana milyon kere KADINIM diyorum...
Umutsuzluk koynumda sevişmekte,
Acılar çığlık çığlığa rüyalarıma karışmakta
Ve sabaha karşı ben koskoca bir yalnızlık şarkısı dudağımda...
Artık gelme,
Yatağıma giren umutsuzluk olduktan sonra...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!