Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Yaşam krosunun engebesinde
Dünya, durmaksızın vakit sarıyor!
İnsan gafil, dünya hengâmesinde…
Oysa adım adım sona varıyor.

Nefes almak Sensin, ölüm de Sensin
Sayısız olguya tek bir nedensin.
Neye baksam, Sana gider, düşünce
Her şeyin şablonu, sabit desensin.

Allah, sevdiğine azap eder mi?
O, en merhametli; harap eder mi! ?
‘’İnsan ölmez! ..’’ diyor, Yunus’u dinle!
İyi kul olanı, türap eder mi?

“En kolay ibaret, susmaktır.” denir
Çünkü pek çok cürüm, dille işlenir.
Tut, tutabilirsen, kaygan bir yılan!
Konuşmak kolaydır, susmak zor gelir.

Aşkın, yaşamımda hep kızılısı…
Kalbimin kronik şiir sızısı!
Bitmeyen yangınsın sen, yüreğimde
Sevgi tezgâhımın ipek halısı!

Kalbimin ışığı, özümde özsün
Anlaşılamayan, karmaşık sözsün.
Gizem dünyasında kördüğüm gözsün
Garip sevdamsın sen, tuhaf aşkımsın.

Aşkın, şarap gibi yıllanmış bende
Sana diyemedim, kime diyeyim?
Kalbim çatlayacak, sığmıyor bende
Sevdada boğuldum, ben içimdeyim.

Yerden alıp göklere bindiriyorsun
Rahman Rahîm zikriyle indiriyorsun
Yakaran toprakların avuçlarına
Bırakıp sancısını dindiriyorsun

Her damlayla bir ismin geçer topraktan

İçimde bir heyecan
Bedene sığmıyor can
Ne yazabilir insan
Kalem Allah elinde

Yüreğimde duyduğum

Onur BİLGE

İlhan… Karanlık zamanların aydınlık yüzlü yâri… Kat kat kararan gölgeler… Kat kat katlanan perdeler… Ardına saklanan güzellikler, ulaşılamayan mutluluklar… Dile gelmez duygular, ele geçmez zamanlar…

Anılar, şiirler… Dudaklardan dökülemeyen sözcükler, tökezleyen heceler… Ünlüleri alınmış kelimeler, ünleri kayıp tümceler… Mürekkep yerine su çekilerek yazılmış mektuplar… Heba olan gayretler… Harap olan yürekler… Saatler, günler, haftalar, aylar, seneler…