Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Artık dilsiz oyunu bitecek gibi gelir
Bana birkaç kelime yetecek gibi gelir.
Yâr, bu nasıl ilgidir; yâr, bu nasıl sevgidir?
Sesini duysam, aklım yitecek gibi gelir!

Sevgiyi yaratan, yükleyen Sensin!
Onu paylaştıran, dağıtan Sensin!
Kulun, yalnız Seni sevsin istersin
Bu işin içinden çıkılır değil!

İçimde biriyle söyleşiyorsun
Ne güzel anlaşıp, dertleşiyorsun!
‘’Bir hayal! ’’ dediğim anda belirip
Gerçek bedeninle birleşiyorsun.

Sen, yarınlarıma tutulan fener…
Adım adım gelen gölgem, şiirdir.
Yorulur, usanır, sönersen eğer
Yarı yolda kalan, eski şairdir.

Geçmişimde sen varsın, geleceğim yok
Çağırma, olsun varsın, geleceğim yok.

Daima Seninleyim, düşüncemde
İbadette; gündüzümde, gecemde…
Tefekkürde; bahçemde, penceremde…
Sen ne güzel bir Sevgili'sin, Rabb'im! ..

Boş gözler, boş sözler, her şey anlamsız...
Daima konuşan, açık bir ağız...
Güldürür, güldürür, hiç düşündürmez
Isıracak gibi sırıtır, arsız.

Sessizce anlatıyor hislerini, gözlerin
Öyle bir anlatım ki üzerinde sözlerin!
Karanlıktan karanlık, derinden daha derin
Sevgi veriyor, sevgi, dalıp giden gözlerin!

Onur BİLGE

Akşam, eskiden olduğu gibi dama çıktım. Her tarafı uzun uzun seyrettim. Sokak çeşmesi, gün boyu yorulmuş da dinlenmeye geçmiş, canından bezmiş yaşlı bir adam gibi kolu sarkmış duruyordu. Sabahtan beri yalağından taşarak yan arsaya kadar uzanan sularla ıslanan toprak yavaş yavaş kuruyordu. Başındaki ahşap elektrik direğinin sarı ışığının altında, üzerine çiy yağan dut ağacının ona doğru şefkatle eğilen gövdesi, sık ve gümrah dalları, taptaze iri yaprakları pırıl pırıl parlıyor, meltemle hafif hafif sallanıp kıpırdadıkça her yeri ışıldıyordu.

Beton yol, evimizin hizasına kadar gelmiş, o engebeli dar sokak ve yanındaki tek göz odadan ibaret; kararmış, yosun tutmuş kiremitleriyle, yarı beline kadar çamur olmuş, sararmış beyaz badanalı gecekondu, olduğu gibi duruyordu.

Onur BİLGE

Gözlerlini görsem de hayal etsem de gecelerce, varlığının avuntusu, dost ve arkadaş bana. Her gece dolunay yok, yalnızca Samanyolu... Saman çekilen yolun, gecede ışıltısı ve bir parça ay gibi, dolunay gibi yüzün... Gecede ve gündüzün, ne gam, tasa ne hüzün... Bir de mahzun bakışlar; ihtiras ile bakan... O yüzden hayranıyım, utangaç bir çift gözün.

Bakışların beynimde flaşlar patlatırken, yıldızlar dökülürken aramıza, kum oldu. O büyülü gözlerin, ölümsüz tutkum oldu.