Önder Karaçay Şiirleri - Şair Önder Karaçay

Önder Karaçay

"İnsanın iki kulağı tek ağzının olmasının en güçlü sebebi; ağzından çıkanı ancak iki kulağınla duyabilirsin (!) derin mesajının fiziksel yansımasıdır." / Önder Karaçay

"Tarih geçmişin hasar raporudur." / Önder Karaçay

"Öğretmenlik aynı zamanda hayat boyu öğrenci kalabilmektir." / Önder Karaçay

Devamını Oku
Önder Karaçay

Nem çiçeği, yeşil gözlü, gizli ve kuytu yerlere yuvalanan arsız bakteri

En bağımlısı beyinde!
Üç harfli insan nemi

Niyette izi..yürekte sızı

Devamını Oku
Önder Karaçay

İnanç dolu bir gözlemden çıkmıştı yola,
‘Daha iyi bir dünya mümkündü’ onun için
Çare devrimdi
Küçük ve yoksul ada ülkesinin insanlarının,
Onurlu ve eşit bir yaşam savaşının önderiydi.

Devamını Oku
Önder Karaçay

Biri yiyor, biri bakıyor,
Kıyamet nedense kopmuyor?
İnsanın yeme-bakma çelişkisine dair
En huzur bozucu bu resmine bakılmıyor.

Yemeğin üzerine gölgesi düşen aç insan,

Devamını Oku
Önder Karaçay

Uzaklara bak,
Ne göreceğini gördüğün ana bırak,
Yüzü güzele bir günde doyarsın,
Gönlü güzel olana bak.

Ne gördüğün nasıl baktığına bağlı,

Devamını Oku
Önder Karaçay

Kendine dönmek istiyordu, kendine zarar bir yöne döndükten sonra kendine dönmek kolay mı?
Nereden dönse, kendine dönemiyordu o da ters döndü!

Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın, kaşık kırıldı.
İlk kez açıldı bu kuyunun ağzı, kuyu derindi.

Devamını Oku
Önder Karaçay

Aklını ve vicdanını cesaretle kullanmayan toplumların başının üzerinde yer verdiği temsil yetkinin de başı boş olur.

Aklı başında ol demiş atalarım başın boş olursa bela boş başa kolay dadanır

Balık baştan kokmaya başlar kuyruğuna kadar koku yayılarak ulaşmış ise çürüme bitmiştir!

Devamını Oku
Önder Karaçay

İstibdat limanına demir atalı beri
Bir suskunluk, bir sinmişlik ve korku dirildi

Kötünün müttefiki
Suskunluktu

Devamını Oku
Önder Karaçay

Hayatımızın en hüzünlü iki anı;
Sevgimizi boşa çıkaran insanlar ve çabalar,
En güzel yıllarımızı harcadığımız zamanlar...

Mutluluk sadece bitmemiş
Hikayelerin konusudur.

Devamını Oku
Önder Karaçay

Beyaz bir zambak karanlığı deliyordu
Ağaç dallarında yapraklar pas rengindeydi
Mevsim henüz daha sonbahar değildi

Kuytu bir yerde
Başına buyruk bir çiçek

Devamını Oku