Ömer Gümeli Şiirleri - Şair Ömer Gümeli

Saatin pili bittiğinde zaman durmaz
Kış bahane kırlangıçlar hep gider
Sıkıca sarıldığında hayata ölüm yine de var
Düşene dost bulunmaz kural bu
Çok şımaran kendi kazar kendisini gömer kuyuya terazi şaşmaz
Ve aşk kapıyı bir defa çalar hayatta tık tık

Dünyanın en tatlı küfrüdür aşk
Ve aşk
Ve rakı
İkinci kadehten sonrası
Karşı boşa gelir aşk
Hayalidir yani

Bir saçma sapan mayıs gününde
Kürt'ün sürgününe ağıt dökmesi gibiydi yürek çağrın
Duyuyor musun anne
Seni andım bugün binlerce kere
Son nefesini verdiğinde
Kızının kucağında

Bazan uçurtmayı vururlar
Bazan dirençle büyüttüğün çiçekler solar
Bazan
An gelir
Kendi avuç içlerin dahi sana kanarsa
Güneş ışık saçar saçmasına amma

Dedim gelgelelim çoban kavurma değil bu
Yanık güneş yanığı hiç değil
Acısı frenk biberine benzemez
Yalnızlığı tarifsiz
Bin yıllar öncesinden
Aşk demişler adına

Bu kadar yanak yaşı fazlaydı
Bu ilk
Boğulmasam gidemezdim
Zamanın kıyılarında gezinmek
Uzaklar çok uzak olmamalıydı
Gitmek belki mecburiyettendi

Gözümden bir damla yaş düştü
Vatanım sel oldu a benim gözüm
Sen yoktun

Çivi çakar gibi yazdım

İçimde nehir vardı kurudu
Turkuaza çalar gök mavim nice ıradı
Kış dediğim burada
Yaz'ı desem gelmez
Hangi çukura saklandılar
yoklar

Anacığım Gadın anam benim
Hiç telefonun olmadı
Telefonum rehberinde hatıran adın yok
Oysa arar dururdum şimdi
Anam yazan numarasını
Aradığınız kişiye ulaşılamıyor lafı

İncinmek incitememenin ininde esir
İnciticiler gülümser uzaktan tiz boyu
Anlatamadık ki biz bu içimizdeki yetimi
Sevdik sevdik severiz de n'oldu
İncindiysek bir ömür boyu
Haberleri var mı?