dalga gömülü bir uygarlığı çıkarır
gün ışığına
sesin karışınca
yorgun denizci anılarını alıyor omzuna
hayatı evcilleştirdiği bir bellek ile
yaz ne giydirir kendine
aşka benzer herşey....
içimi arındıran su yeniler kendini
gün batımı,tepindiğim anılar
kapı kapanır! gidince babam
yıkılır kalbimde ataerkil krallıklar!
annemin hüzünlü baktığı bir yalnızlık başlar
korkarım aşktan,baba olmaktan
ve yalnız bırakmaktan tüm kadınları
bas ucumda biriken herseyi
alabilirsin artık çocuk...
elimde avucumda kalanları
alabilirsin...
artık ağlamadan
kar ve çamur içindeki çocuk
Kız kulesi,uzakta..
Işığın,denizi öptüğü yerde
Teknelerin,vapurların ayak izleri
Dalgalı ay ışığında..
Işıklar içindeki kıyılar..
Bölüş anne sevgisini
feodal yarılarımızla!
kuma kadınların yazgısı,
iki kat yalnızlık
evlatlık yarısı çoğul çocukluk bakışında,
kırılmış bir vazo
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!