insan,kendi iç dünyasının sahillerinde böyle geziyor
kendi denizlerimizin kıyısında
sevgilimizin ellerini tutarken bile
yapayalnız geziyoruz.
insanın ellerini
o gözlerde konaklamıştım,kırıldı bildiklerim...
-seyredalar buhulu içini
kor gider seni
bilenir aczin çıkamazsın kendine
kalbin incelir kızağa çekilir
öperim en güzel yalnızlığı alnından
unuturum bu şehir
ellerin olur senin
zifiri kara sokaklardan,gece öncesi maviye
döner akşamlar,
öpüşünü hissediyorum parmak uçlarımda!
devir alıyor sonsuzluk bir mutluluğu
anılar dolu albümler
dakikalarla yaşayan kalb
zihnin her köşesinde isminle çarpışan olasılıklar
dans ediyor ışık
bir garip vals oynuyor
sanki içmiş içmiş
tüm gece boyunca
sanki birazdan sızıp
yığılacak karyolaya
bu akşam
yelkovan ile akrep suretin
okşayıp durdu karanlığın saçlarını
bomboş odamın duvarlarından bile sakınarak
ve saklayarak,uyuşturdum seni sevdiğimi,
kelimelerin anda sonsuz ufkunda.
bu gece
bu dinsiz ve dilsiz
bu herşeye benzeyen
bu hiç birşeyi anımsatan,
oruspunun ıslandığı son kirli
su...
Yıkanmak iyidir diyor Fransız ustamız, kalabalıklarla.
Herkesin harcı değil.
Günahım boynuna bana kötü örnek oluyorsan.
Karanlığa veririm kendimi gündüzden iyidir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!