Hayata, beyaz kefenle veda...
Çıplak hakikat, ilk kez ağızda.
Ölüm, saklı göz kapaklarında,
Bir damla su, bir avuç toprakta.
Ölüm, bir saniye ötededir.
Ecelin ayak sesleri bilir.
Yaşamdan son çıkış, değirmendir,
Bir damla su, bir avuç toprakta.
Bir an mıydı hayat dedikleri?
Gece ve gündüz, kayıt defteri...
Beyaz kefen ve çukur gerçeği,
Bir damla su, bir avuç toprakta.
Ebedi hayat, ölümle gelir.
Eşitlik, zaten bundan bilinir.
Anı, hangi zaman silebilir?
Bir damla su, bir avuç toprakta.
Her gün bir gemi kalkar yükseğe,
Gönül limanından, tek gerçeğe.
Giden beden, ruh ölümsüzlüğe...
Bir damla su, bir avuç toprakta.
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 15:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Ölüm, son değil; ruhun sonsuzluğa açılan kapısıdır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!