Uzun zaman oldu sana karalamayalı
Ya da ismini anmayalı,
Bu eve seninle adım atmayalı.
Karlar yağdı bu şehre artık,
Ellerim daha fazla üşüyor.
Sensizlikle baş edemediğim her an,
Vazgeçtim.
Bir sene sonra senden vazgeçtim.
Yazılamayacak artık adına şiirler,
Seni bekleyen habersiz cümleler...
Güneş hiç doğmayacak bizi bekleyen şehirlerde
Ve sen asla olamayacaksın gökkuşağı renklerinde.
Hava ne kadar soğuksa da,
Isıtamaz beni;
Ne senin olmayan eller,
Ne de yabancı bir dudak...
Aynalara anlat şimdi derdini,
Ya da martılar anlatsın seni ne kadar sevdiğimi.
Her şeyi geri aldım da şu hayatta,
Adımlarını alamadım, geçip giden sonbaharda.
Tanrıya inanmadım,
Yerde olduğunda elini uzatan meleklere inandım.
Kadınlara inanmadım,
Kalbi bedeninden büyük insanlara inandım.
Putlara tapmadım,
Ömür boyu bitmeyen dostluklara inandım.
Sabah kahkahalara boğulan bu şehir,
Ağlar geceleri yalnızlara.
Bitmez çığlıkları bu semtin,
Yastığa başını koyup,
Gözlerini kapatınca.
Şimdi bak pencereden,
Kaybettiğimiz anılara.
Kızmıyorum omzunu dayadığın
O sakallı adamlara.
Aynı şehirde yaşamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!